"Bijzonder hoge kalversterfte bij Belgisch witblauw"

De fokkers van het Belgisch witblauw vleeskoeienras krijgen steeds meer af te rekenen met sterftes van hun kalveren. Firmin Corswarem, voorzitter van de fokvereniging Witblauw Ras Brabant-Limburg trekt aan de alarmbel. Volgens hem zitten de fokkers op de limiet van het toelaatbare voor bespiering en dus vleesmassa van het ras. Het vlees heeft dan wel een superkwaliteit, maar dit staat in schril contrast met de conditie van de beesten.

"Het is de hoogste tijd dat weer alle aandacht gaat naar de levensvatbaarheid en levenskracht van de pasgeboren kalveren", zegt Firmin Corswarem (76), een van de telgen uit het geslacht Corswarem dat in Heers al vier generaties lang bezig is met de veefokkerij. "De witblauw-veesector heeft zich meer dan 45 jaar enkel toegelegd op het verfijnen en aankweken van bespiering van het vee. Men is er zelfs in geslaagd het maximum te behalen dankzij uitgekiende kweekprogramma's. Daarbij flink geholpen door de nieuwe geavanceerde technieken met keizersnede die toelaten dat er geen rekening moet gehouden worden met natuurlijke bevallingen en gewicht en omvang geen rol meer spelen".

"Maar nu loopt het fout", vervolgt Firmin, "en moet er dringend een stap teruggezet worden. Door ons al maar voort te concentreren op de vleesmassa, is de aandacht voor de levensvatbaarheid en levenskracht van de kalveren uit het oog verloren. Zodra de kalfjes op eigen poten moeten staan, beginnen de problemen", aldus nog Corswarem. Veeboeren noemen het de 'elektriciteitsziekte': kalveren die te zwak zijn om op eigen poten te staan, beginnen te bibberen en sterven. Voor de man in de straat is het een moeilijke opgave geworden om in een geprepareerde fokstier gewoon vee te herkennen. Niets lijkt nog op het beeld van een normale koe of stier.

De sterftecijfers liegen er niet om. "Op sommige bedrijven hier is dit al opgelopen tot 15 procent", weet Firmin. "In Wallonië liggen de cijfers nog hoger. Volgens een vooraanstaande fokker daar stierf vorig jaar gemiddeld één op drie kalveren, wat uitzonderlijk hoog is". Ook bij de dekkingen speelt de overdadige bespiering parten. "De vruchtbaarheid van dekstieren is er ook flink op achteruit gegaan. Slecht 6 procent voldoet nog optimaal aan de verwachtingen. Vermoedelijk is het inbrengen van minderwaardige stieren in de fokkerij de oorzaak van deze malaise," besluit Firmin.

De Haspengouwse Jaarmarktprijskamp voor het Belgisch witblauw ras is nog de enige in Limburg en Vlaams-Brabant en kent een lange traditie. 70 jaar geleden startte de wedstrijd en zondag was het op de veemarkt in Sint-Truiden al de 32ste wedstrijd in zijn huidige vorm. Emile Lamens: "De wedstrijden geven een visueel beeld van de fokresultaten van afgelopen jaar. Voor beroepsfokkers is het een ideale gelegenheid om hun nieuwe generatie stieren aan te kopen en te tonen. Dit is nu nog even belangrijk zoals het ook 70 jaar geleden ook al was."(MP)

Bron: Het Belang van Limburg