West-Vlaanderen vergunde 4 miljoen kippen op 5 jaar

Er is geen plaats meer om te bouwen of uit te breiden, en als je dat toch probeert krijg je het met je buren aan de stok. Woorden die je zo uit de mond van een landbouwer hoort komen. Maar is dat wel zo? Wat zeggen de cijfers daarover? Het Algemeen Boerensyndicaat (ABS) stelde de vraag op zijn Agriflanders-studiedag aan Koen Dewulf, die als diensthoofd vergunningen bij de provincie West-Vlaanderen goed geplaatst is om de situatie aan de hand van cijfers uit de eigen administratie correct in te schatten. 

Als een landbouwbedrijf plannen heeft om uit te breiden, dan is daarvoor een vergunning nodig. Dat is in sommige gevallen geen evidentie. Soms is daar eenvoudigweg geen plaats voor, soms wordt niet voldaan aan de eisen die vanuit de overheid worden gesteld, en soms zien de buurtbewoners het niet zitten. Over welke dossiers gaat het? Als het over meer dan 1.000 varkens of meer dan 20.000 kippen gaat, dan spreken we over bedrijven uit klasse 1 van het Vlaams Reglement betreffende de Milieuvergunning (VLAREM).

“In de praktijk loopt het verlenen van die vergunningen al bij al vrij vlot”, aldus Koen Dewulf, diensthoofd op de vergunningsafdeling van de West-Vlaamse deputatie. Hoe kijkt Dewulf naar het vergunningsverhaal en is het vandaag effectief moeilijker om nog aan een vergunning te geraken dan vroeger? “De tijd waarin een vergunning vanzelfsprekend was, is voorbij”, aldus Dewulf. “Al een hele poos trouwens. Anderzijds stel ik vast dat er de voorbije jaren toch enorm is uitgebreid in West-Vlaanderen. Enkel wat de veeteelt betreft heeft de deputatie 165.000 bijkomende varkens, 20.000 runderen en liefst 4 miljoen kippen vergund.”

“Of de veestapel effectief met die cijfers is aangegroeid weet ik niet, want over de cijfers van stoppende bedrijven ben ik niet op de hoogte”, aldus Dewulf. “Maar het zegt toch iets over de schaalvergroting in onze provincie. Ook bij agro-industriële bedrijven hebben we de laatste jaren een ongeziene uitbreidingsgolf meegemaakt. Denk maar aan de sterke groei in de diepvriesgroentesector of bij aardappelverwerkers. Als je naar luchtfoto’s zou kijken van hun bedrijven tien jaar geleden en vandaag, dan schrik je van de groei in omvang.”

Wat zijn de belangrijkste hinderpalen in de vergunningsprocedure van zo’n groot bedrijf? “In de eerste plaats is er uiteraard voldoende ruimte nodig. Dat wil zeggen dat de verbods- en afstandsregels van VLAREM II gerespecteerd moeten worden, en dat de geurafstand naar woningen groot genoeg moet zijn. Het is trouwens niet onbelangrijk om in het achterhoofd te houden dat ook mensen die zonevreemd wonen bepaalde rechten hebben en een vergunning kunnen tegenhouden. Tenslotte speelt ook de natuur z’n rol en moet er rekening gehouden worden met bijvoorbeeld de Europese habitat- en vogelrichtlijnen.”

Hoewel Dewulf aangeeft dat het verlenen van vergunningen doorgaans vrij vlot verloopt, in sommige gevallen wordt er toch beroep aangetekend en/of komt de vergunning er niet. Welke bouwberoepen krijgt Dewulf zoal binnen? “Dat kan gaan van de impact op buurwegen, de plannen om een tweede bedrijfswoning te bouwen of de discussie of het nu om agrarische activiteiten gaat of niet. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan loonwerkers, hondenfokkers, tuincentra en alles wat met paarden te maken heeft. Sommige functiewijzigingen blijken bovendien zonevreemd te zijn.”

“Als laatste voorbeeld denk ik aan windmolens, die ook in agrarisch gebied toegelaten zijn”, besluit Dewulf. “Van de laatste 16 windturbines die van de deputatie een milieuvergunning kregen, liggen er 11 in agrarisch gebied. Wel, die 11 windturbines worden allemaal betwist.” Als afsluiter blikt Dewulf ook nog even vooruit op de nieuwe omgevingsvergunning. “Die vergunning heeft het voordeel dat het om één duidelijk dossier zal gaan”, zo toont Dewulf zich een voorstander. “Het zal natuurlijk een groter dossier zijn, en er komt meer verantwoordelijkheid bij de provincie te liggen omdat we vanaf nu ook de stedenbouwkundige vergunning zullen afleveren.”