"We doen het voor de beesten"

"Ik ben opgegroeid op een boerderij", zegt Roland. "De boerenstiel heeft me altijd geboeid. Jaren heb ik ervan gedroomd om voltijds boer te worden in Bokrijk, zelfs toen ik er in vast dienstverband ging werken. En tien jaar geleden is die droom in vervulling gegaan. Céline en ik hebben er geen seconde spijt van". Roland heeft een uitgebreid dierenpark onder zijn hoede. "De beesten zitten verspreid over het museum", vult hij aan.

"We tellen 32 koeien en één stier. Verder hebben we acht Brabantse trekpaarden. Op het erf lopen varkens en biggen en op het domein verblijft een kudde van 160 schapen. Céline en ik hebben dit jaar al 82 lammetjes op de wereld helpen zetten. Op dit moment is er veel nieuw leven op de boerderij. Dat stimuleert ons om te blijven werken. En dan spreek ik nog niet over de kippen en andere neerhofdieren. Vroeger heb ik ook nog veel geploegd en gemaaid. Er werd drie hectare graan gezet. Daar hoef ik me nu niet meer mee bezig te houden. Ik heb al werk genoeg met het voederen en verzorgen van de dieren op en rond het Duifhuis".

Het werk op de boerderij en het domein levert hem meer werk op dan gewoon een dagtaak. "Ik werk lange dagen, méér dan vroeger", zegt Roland. "De veestapel is immers gegroeid en ook het aantal andere dieren is gestegen. Bovendien ben ik erbij als de paarden een veulen werpen, de zeugen hun jongen op de wereld zetten of de ooien lammeren. Het gebeurt dat ik er 's nachts voor uit bed stap. Elke dag doe ik m'n ronde om de dieren te voederen. Ik doe mijn ronde met een tractor, niet met paard en kar. Daar is het domein te uitgestrekt voor".

Tijdens het toeristische seizoen, komen heel wat bezoekers over de vloer. "Ze zijn gezond nieuwsgierig en komen met ons wat praten. 'Wat een chique boerderij', zeggen ze wel eens. Dat is ook zo, maar daar liggen we niet wakker van. We houden het eenvoudig: een houtkachel in de keuken, we bakken zelf brood en taart. We zijn met simpele dingen tevreden".

Wat trekt Roland en zijn vrouw aan in het boerenleven in Bokrijk? "Op de eerste plaats de beesten", zeggen Roland en Céline. "We staan ermee op en gaan ermee slapen. Ook vallen we voor de natuur rondom ons. Elk seizoen ziet Bokrijk er anders uit. Straks staat de fruitweide vol bloesems. Een heerlijk moment om bij te verpozen. We proeven volop van de rust in het museum, zeker buiten het seizoen dat het museum toegankelijk is".

Als Roland met pensioen gaat, zal het afscheid van de dieren en de boerderij hem en zijn vrouw zwaar vallen. "Maar we hebben in Oud-Termien een huis met stallingen. Daar zal ik wat kunnen verder boeren". Stiekem hoopt Roland dat zijn kleindochter Valerie (15) in zijn voetsporen zal treden. "Ze zit al op de goeie weg, want ze studeert aan de Pibo-landbouwschool in Tongeren".(KS)

Meer informatie: Bokrijk