Schadevergoeding van 620.000 euro voor fout veearts

Christine Jamar van stoeterij Jadem Arabians in Balen heeft nog altijd een ingelijste foto van haar knappe Prizrak aan de muur van haar kantoor hangen. "De kans om zo'n toppaard te kopen, krijg je maar eens om de vijf jaar", vertelt Jamar. "Toen ik het dier in 1993 op het spoor kwam in Litouwen, heb ik niet geaarzeld. En terecht: de naam van onze stoeterij ging na de aankoop wereldwijd over de tong".

Drie maanden later, nog voor hij één merrie had gedekt, lag Prizrak 's ochtends ziek in zijn box. De Kempense dierenarts gaf hem een spuit, maar dat haalde niet veel uit. "Prizrak had last van lucht op zijn maag", vertelt Jamar. "Een paard kan niet overgeven of boeren. Volgens de gerechtsdeskundige heeft de dierenarts een fout gemaakt. Hij had een maagsonde moeten plaatsen. Prizrak stierf enkele uren later bij aankomst in de dierenkliniek. Zijn maag was ontploft".

De verzekeringsmaatschappij van de Kempense veearts weigerde een minnelijke schikking, de rechtszaak over een schadevergoeding sleepte vijftien jaar aan. Pas vorige maand hakte het Hof van Cassatie de knoop door: het foutieve optreden van de dierenarts heeft rechtstreeks tot de dood van Prizrak geleid. De twee eigenaars kregen daarom elk 310.000 euro schadevergoeding. Dat bedrag komt overeen met de marktwaarde van Prizrak, stelt het Hof.

"Het blijft een triestige geschiedenis voor iedereen", vindt Christine Jamar, die de veearts niets kwalijk neemt. De man is ondertussen al overleden. De hoge schadevergoeding vindt zij in verhouding tot de geleden commerciële schade. "Wij wilden Prizrak verhuren als dekhengst", vertelt Jamar. "Eigenaars betalen tot 10.000 euro voor één dekbeurt door een tophengst. Prizrak had in Oost-Europa al enkele beroemde nazaten rondlopen. Zijn 'zoon' Drug is voor veel geld aan een sjeik in de Verenigde Arabische Emiraten verkocht".

Volgens paardenkenner Josy Everars, die jaarlijks een internationaal treffen voor Arabische volbloeden organiseert, is het de eerste keer dat een rechtbank in zo'n zaak zo'n grote schadevergoeding toekent. Meestal blijven de schadevergoedingen geheim omdat de verzekeringsfirma buiten de rechtbank een schikking treffen. Everars: "Is een dekhengst of een springpaard 500.0000 euro waard? Natuurlijk niet, maar op dit topniveau speelt vraag en aanbod. Koningshuizen uit het Midden-Oosten betalen fortuinen voor een toppaard omdat het voor hen een statussymbool is. Voor het fokken en trainen van hun paarden zijn de Arabieren trouwens vaste klanten bij Vlaamse stoeterijen".(KS)