Jong landbouwersgezin naar Raad van State

Marquita en Kris komen allebei uit een landbouwersgezin. Kris is de jongste van acht en de enige die in de landbouw blijft. Hij nam in 1992 het ouderlijk bedrijf over. In 1995 kregen zij een milieuvergunning voor 130 koeien. De vergunning voor de bouw van de stal nabij de weiden volgde, alsook de subsidies van het Landbouw Investeringsfonds (LIF).

De stal is een diervriendelijke loop- en potstal. Op dat vlak zijn zij met alles in orde en met de zegen van de overheid. Zij hebben voldoende grond en komen zelfs mest tekort om deze te bemesten. Het is geen kwetsbaar gebied. Het gezin koos voor een duurzame vorm van melkveehouderij: familiaal, grondgebonden, trage opbouw, zoveel mogelijk ruwvoeder van eigen teelt en dergelijke meer. Uit vrees voor BSE kochten zij geen dieren aan. Zij opteerden voor de opkweek van eigen jongvee. Dat vroeg tijd.

De stop in de mestproductie op de landbouwbedrijven - nutriëntenhalte genaamd - is echter berekend op de productie in 1995, '96 en '97. Dat staat zo in het Mestactieplan (Map). En in die periode had het gezin maar 74 koeien. Dat er nog koeien op het ouderlijk bedrijf stonden, telt niet mee, zeggen de Mestbank en Dua. Dus mag er vandaag geen koe meer zijn op het bedrijf, vergunning of niet.

De keuze voor een weloverwogen en duurzame aanpak, doet het gezin vandaag de das om. "Dua heeft het altijd over duurzaamheid. Zij heeft ook altijd beloofd dat zij zou opkomen voor de familiale landbouw. Vandaag spreekt zij dat woord niet meer uit. Zij doet de familiale landbouw de das om", zegt Marquita bitter.

"De nutriëntenhalte was vooral voor de varkenshouderij bedoeld. Het is echter de rundveehouderij die het gelag betaalt. Dua pakt de familiale bedrijven hardvochtig aan, terwijl de industriële veeteelt financiële middelen heeft om de dans te ontspringen. Die kopen alle kleintjes op", voegt Kris eraan toe. "We worden niet objectief behandeld", is de conclusie van het gezin.

Ook Jos De Meyer, CD&V'er en oud leraar van Kris op de landbouwschool vindt de situatie wraakroepend. Hij zal Dua daarover in het Vlaams parlement interpelleren. Het moet volgens hem mogelijk zijn voor zulke gevallen een rechtvaardige oplossing te zoeken. "Vroeger hadden de boeren op cruciale ogenblikken de minister van Landbouw als bondgenoot. Dat is nu niet het geval", zegt hij.