In grensdorp Ravels is internet onbestaande luxe

In de wijk Kijkverdriet in Ravels hebben de bewoners geen digitale televisie en zo goed als geen internetverbinding. Mobiel bellen kunnen ze alleen bij zonnig weer. Dat staat in De Standaard te lezen. Twee landbouwers getuigen in het dagblad hoe ze hun bedrijf runnen met een absoluut minimum aan telecommunicatie. De wijk bevindt zich in het grensgebied van drie gsm-masten en kabel ligt er ook al niet. Surfen gebeurt gewoon via de telefoonlijn, maar het signaal is erg zwak.

“Een dode hoek van de moderne technologie”, zo noemt varkenshouder en manage-uitbater Jef Bols de Ravelse wijk waar hij woont, op amper 2 kilometer van de Nederlandse grens. Een vijftigtal gezinnen zitten in hetzelfde schuitje. Kabel om Telenet te ontvangen is er niet, internetten moet over de gewone telefoonlijn. Omdat de centrale van Proximus kilometers ver van hun huizen staat, is het signaal te zwak. De bewoners kunnen geen digitale tv kijken, surfen gaat moeizaam of helemaal niet.

Bovendien heeft de buurt ook een gsm-probleem omdat de bewoners zich in het grensgebied van drie gsm-masten bevinden. Een vaste lijn is het enige telecommunicatiemiddel dat contact met de buitenwereld mogelijk maakt. “Wat moeten we doen als er een ongeluk op het veld gebeurt?”, vraagt Bols zich luidop af. “Weer rooksignalen gaan uitsturen?” Ook Jos Sweere, een akkerbouwer uit Arendonk die met hetzelfde fenomeen af te rekenen heeft, getuigt: “Ik heb nooit een gsm bij me, want ben hier toch niet te bereiken. Klanten weten dat ze me op de vaste lijn moeten bellen.”

Toch werkt Sweere aan een oplossing om echt digitaal te kunnen gaan: “We zijn van plan om volgend jaar een elektriciteitsdraad tot aan de hoeve te trekken en dan tegelijk een kabel voor internet te laten leggen. Dat zal ons 300.000 euro kosten. We zouden ook internet via satelliet kunnen installeren, zoals ze ook doen in landen waar het nog veel uitgestrekter is. Dat zou ons 700 euro per maand kosten.”