"Nood aan meer ademruimte voor private bossen"
nieuwsVan 1999 tot september 2004 heeft de Vlaamse overheid voor bijna 4.000 hectare bossen aangekocht. De koopwoede van had een sterk kostenverhogend effect: terwijl de gemiddelde kostprijs in 1999 nog 12.200 euro per hectare bedroeg, was die in 2004 al opgelopen tot 18.400 euro. Bovendien komen de beheerskosten voor publieke bossen voor altijd volledig ten laste van de overheid. En op die manier komt er ook bijna geen enkele hectare bos bij. Bestaand bos wisselde enkel van eigenaar: van particulier naar publiek bezit, aldus de auteurs.
Een investering in bos- en natuurgebied zal voor particulieren nooit een hoog rendement halen. De regelgeving kan volgens Adriaenssen en Dillen wel een matig rendement mogelijk maken. Vanaf dat ogenblik zullen private investeerders bereid zijn in bossen te investeren in plaats van met hun geld weg te vluchten naar het buitenland. Vandaar dat het mogelijk moet zijn de functies natuurbehoud en bosbeheer te combineren met de functies wonen, landbouw, recreatie en toerisme, luidt het.
Voor de uitoefening van deze diverse functies moet de overheid voldoende rechtszekerheid bieden. Als de ruimtelijke ordening een bepaalde activiteit toestaat, mag zij niet meer door andere beleidsdomeinen in twijfel worden getrokken. Elke bos- en natuurontwikkeling moet haar geëigende plaats en kleur krijgen. Op die manier krijgen private eigenaars een perspectief op lange termijn. De rendabiliteit van het bosbeheer kan volgens de twee auteurs nog worden verhoogd via fiscale stimulansen, onder meer in de vorm van lagere successierechten.
Onder die voorwaarden zullen eigenaars van kastelen en hoeven veel vlotter hun landbouwactiviteiten heroriënteren naar bosbouw en bijkomende bossen laten aanleggen en zullen landbouwers bereid zijn bos- en natuurbeheerders te worden, besluiten Adriaenssen en Dillen.
