"Marktafscherming arme landen dubieuzer dan ooit"

Door de explosie van voedselprijzen moeten de ngo's hun discours dringend wijzigen. De aanbeveling om de markten af te sluiten en de buitenlandse import te belasten met hoge tarieven is twijfelachtiger dan ooit. Dat stelt econoom Thierry Debels in een opiniestuk in De Standaard. Enkele maanden geleden kreeg Debels het al aan de stok met enkele ngo's na de publicatie van een boek waarin het fondsenbeheer van die organisaties aan de kaak gesteld wordt.

Debels herinnert zich dat enkele maanden geleden in het jeugdjournaal Karrewiet op Ketnet een Afrikaanse boer gevolgd werd. Hij had een aantal zakken maïs geoogst die opgeslagen lagen in zijn schuur. Elke dag gaat de boer in kwestie naar de plaatselijke markt om de prijs van dit gewas te controleren. Als de prijs naar zijn gevoel te laag ligt, verkoopt hij niks. In het filmpje wezen ontwikkelingsngo's op de negatieve impact van buitenlandse import.

Ondertussen zijn echter de prijzen voor mäïs, tarwe en rijst verder gestegen. "Het is dan ook aannemelijk dat de boer zijn voorraad maïs aan een 'correcte' prijs heeft kunnen verkopen", redeneert Debels. "Dat de prijzen gestegen zijn, is goed voor de boer en de terugbetaling van zijn microkrediet. Voor de andere Afrikanen is deze explosie van de prijzen echter een drama. Des te meer omdat voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid meer dan de helft van de wereldbevolking in steden leeft".

Volgens Debels is het vanuit de welvaartseconomie eenvoudig aan te tonen dat protectionisme welvaartsvernietigend werkt. "De reden hiervoor is dat je niet enkel het welzijn van de boer in beschouwing mag nemen, maar het welzijn van alle Afrikaanse consumenten. Het Wereldvoedselprogramma van de VN schreeuwt om geld. Een ton witte bonen kostte twee jaar geleden amper 135 euro, vandaag is dat 744 euro".

"Sommige ontwikkelingsngo's stellen dat het eigenlijk niet relevant is welk percentage van de donaties in het Westen uiteindelijk in het Zuiden terechtkomt. De reden die ze aanhalen, is dat ze 'structureel' en 'op lange termijn' werken. Dat is een stelling die gehanteerd kan worden indien extreme honger niet meer bestaat. Spijtig genoeg is dit niet het geval. Als de westerse landen niet snel geld geven, is het budget van het Wereldvoedselprogramma in juli van dit jaar uitgeput", argumenteert Debels.

De opiniemaker hekelt het protest van enkele jaren geleden tegen de beslissing van de Ghanese regering om de invoertarieven voor rijst drastisch te verlagen. Het gevolg was in eerste instantie dat buitenlandse rijst massaal geïmporteerd werd, vooral vanuit de VS. "Maar de ontwikkelingsngo's vergaten toen te vertellen dat onder de zakken goedkope Amerikaanse rijst ook rijst uit Vietnam en Thailand lag. Op die manier kreeg de stedelijke bevolking van Ghana de mogelijkheid zich goedkoop te voeden".

"En vandaag zijn deze zakken rijst in Ghana verdwenen. Sommige rijstexporterende landen uit Azië zijn van plan om de export volledig stop te zetten omdat ze anders hun eigen bevolking niet meer kunnen voeden. Veel West-Afrikaanse landen behoren tot de toptien van de rijstimporterende landen ter wereld. Hun voorraden zijn inmiddels tot onder een absoluut minimum gedaald, als er al voorraden zijn. Het tekort aan voedsel veroorzaakt zware rellen. Ontwikkelingsngo's zullen het geweer dus van schouder moeten veranderen", besluit Debels.(KS)