Klimaatconferentie mislukt

Meteen kwamen er voorstellen uit de vergadering om de conferentie in Den Haag te schorsen en in mei of juni voort te zetten in Bonn. Daar is al een vergadering gepland in het kader van de VN-conferentie. Pronk nam de uitnodiging onmiddellijk aan. Zowel minister Voynet van EU-voorzitter Frankrijk als de Amerikaanse onderhandelaar Loy zei volgend jaar graag verder te willen praten.

Terwijl Pronk aan zijn slotwoord bezig was, waren de Verenigde Staten, de Europese Unie, Canada, Japan en Australië nog bezig om in een allerlaatste poging een akkoord te sluiten, zonder succes.

Gedurende de conferentie ontstond steeds meer hoop dat er een akkoord kon komen. Maar twijfels over de effectiviteit van de maatregelen die Pronk in zijn compromisvoorstel had opgenomen, zorgden er uiteindelijk voor dat de hoofdrolspelers het niet met elkaar eens konden worden.

Het ging uiteindelijk nog om drie onderwerpen: het gebruik van sinks (natuurlijke CO2-eters zoals bossen en landbouwgrond), de minimale uitstootreductie in eigen land en controle op de naleving van de afspraken en straffen bij overtredingen.

Vooral de Europese Unie vond dat er te weinig garanties waren dat de reducties die in 1997 in Kyoto zijn afgesproken, inderdaad gehaald kunnen worden. Daar beloofden de industrielanden dat zij in de periode 2008-2012 ruim 5 procent minder broeikasgassen zullen uitstoten dan in 1990.