"Crisis in voedingssector weegt ook op Tiense Suiker"

Ruytings (47) is afkomstig uit de Kortenaakse deelgemeente Waanrode. Zijn ouders weken uit naar Sint-Margriete-Houtem (Tienen). Hij studeerde aan de K.U.Leuven af als burgerlijk ingenieur, specialiteit scheikunde. In 1988 trad hij in dienst van de Tiense suikerfabriek. Hij werd chef van het labo en volgt nu Peter Koopmans op als algemeen directeur.

De start verliep niet rimpelloos. Dirk Ruytings: "Ik had het me anders voorgesteld. Een lekkende SO2-tank, stinkende bezinkingsvijvers, te veel lawaai. De klachten waren niet min. Enkele van de problemen zijn al opgelost. De tank met zwaveldioxide is weg. Meer beluchters op de vijvers beperken de stank van rotte eieren. Een studie is aan de gang om het fabriekslawaai te milderen. Daarvoor spraken we buurtbewoners aan. Ze melden ons elk overdreven geluid. Maar hoe je het ook draait of keert: een fabriek maakt steeds lawaai".

"De hinder van aan- en wegrijdende vrachtwagens kun je ook niet voorkomen. De fabriek is 160 jaar oud. Er zitten oude machines in. We vernieuwen stelselmatig. Het energieverbruik verminderde op korte tijd met 25 procent. Dit jaar spenderen we elf miljoen euro aan vernieuwingen en voor 2006 is al acht miljoen ingeschreven. Südzucker keurt die investeringen goed, wat betekent dat onze Duitse bazen de fabriek niet afschrijven", klinkt Ruytings toch enigszins optimistisch.

Onlangs ontstond deining omdat de suikerfabrieken een pak Europese landbouwsubsidies incasseren, die volgens nogal wat waarnemers in politieke en journalistieke middens normaal de boer toekomen. Hoe zit dat in mekaar? "Wij gebruiken die subsidies om de bietenproducenten een degelijke prijs te betalen. Bovendien kunnen we door de productie van zogenaamde C-suiker aan uitvoer doen langs de Antwerpse haven. Die export levert werkgelegenheid op", aldus de nieuwe algemene directeur Ruytings.