Zuid-Koreaanse boer zoekt buitenlandse vrouw

Meer dan 25.000 Zuid-Koreaanse boerenzonen stapten vorig jaar in het huwelijksbootje met een buitenlandse. Vrouwen in Zuid-Korea willen niet met plattelandsjongens trouwen omdat het boerenleven hard en veeleisend is. Chinese, Vietnamese en Mongoolse meisjes nemen daarom hun plaats in. De provincie Kyongsang gaat zijn ongehuwde boerenzonen nu 6.000 dollar betalen om zich een buitenlandse bruid te verschaffen.

Dat een op de vier boeren dezer dagen met een bruid van vreemde origine thuiskomt, heeft alles te maken met de erg geringe aantrekkelijkheid van het platteland onder Zuid-Koreaanse meisjes. Uit een onderzoek van het ministerie van Landbouw blijkt dat 69 procent van de boerendochters zelf naar de stad wil, en dat slechts 2 procent hun geboortedorp niet zou willen verlaten.

Traditioneel werden stedelijke centra in Korea nochtans niet als superieur aan het platteland beschouwd. Rijke, geletterde families woonden niet noodzakelijk in de steden. Maar tegelijk is de kloof tussen stad en platteland sinds de snelle industrialisering van Zuid-Korea in de tweede helft van de twintigste eeuw gigantisch gegroeid en valt niet te ontkennen dat werken op het land een harde en veeleisende job is waar je niet echt rijk van wordt.

Bijgevolg krijgen veel boerenzonen van hun ouders de raad om tijdelijk als bankbediende of arbeider te werken om een vrouw te vinden, waarna ze later dan de boerderij kunnen overnemen. Een andere factor die het aantal gemengde huwelijken fel deed stijgen, is het genderoverwicht. Door genderselectieve abortussen in de jaren tachtig zullen er tegen 2015 125 mannen tussen 25 en 34 jaar zijn voor elke honderd vrouwen.

Het feit dat de provincie Kyongsang zijn ongehuwde boerenzonen nu financieel wil bijstaan met 6.000 dollar heeft verschillende gronden. Vooreerst blijkt uit onderzoek dat de modale vrijgezel 11.000 dollar spendeert aan het vinden van een buitenlandse eega, een som die hoog uitvalt in een sector die flink te lijden heeft onder de globalisering en de concurrentie van goedkopere landbouwproducten uit het buitenland.

Bovendien moet een deel van dat geld dienen om betere opleidingen te organiseren voor de nieuwe bruiden. Ze moeten deftig Koreaans leren en ook enige culturele bagage krijgen. "En de mannen moeten evenzeer worden voorbereid", zo schrijft een Koreaanse vrouwenorganisatie in haar nieuwsbrief. "Nu komt het er haast op neer dat ze een bruid hebben gekocht, en dus vervolgens alle rechten hebben, terwijl de wegens taalproblemen geïsoleerde vrouwen geen kant op kunnen".

Lees ook: Interview: Dina Tersago: "Mooi om zien hoe boeren bedrijf runnen"