Univeg wil residuvrije groenten halen uit Oezbekistan

Met 130 operationele bedrijven elke dag verse groenten en fruit van de beste kwaliteit leveren. Dat is de dagelijkse taak van Univeg, en de onderneming wil daar heel ver in gaan. "Als we producten willen zonder pesticidenresidu's, hebben we grond nodig in droge gebieden waar niet al te veel insecten kunnen gedijen. Vandaar dat wij nu al volop investeren in Oezbekistan en het gebied rond de Rio Negro in Argentinië, waar je droge en vruchtbare grond hebt en voldoende water", zegt topman Hein Deprez in De Tijd.

"Wij moeten elke dag leveren. Elke fout die we maken, wordt meteen afgestraft. Een contract binnenhalen zonder dat daar iets tegenover staat, zoals in de IT gebeurt, is voor ons ondenkbaar", luidt het. Dat het product vers en snel ter plaatse moet zijn, bepaalt het hele bedrijfsmodel. "Als de prijs je niet aanstaat, kun je niet wachten om tot morgen te leveren. Daarom moeten we soms met zwaar verlies verkopen. Maar dat compenseren we door ons brede gamma".

Snelle verschuivingen zijn dagelijkse kost en doen zich niet alleen voor aan de vraagzijde. "Als er een orkaan door Florida raast en de hele pompelmoesoogst vernietigt, moeten wij in de kortste tijd voor een alternatief kunnen zorgen. Wij zijn die flexibiliteit gewend. Het hele jaar door moeten we snel beslissen. Daarvoor hebben wij mensen die heel veel op de schouders kunnen nemen, zodat we die vraag elke dag kunnen bolwerken En men vergeet soms dat die service ook een prijs heeft".

Om een greep te krijgen op onvoorspelbare factoren zoals klimaat, natuurrampen of plotse veranderingen in de vraag, heeft Univeg zich toegelegd op de hele productieketen. "Alleen zo behoud je de controle", zegt Hein Deprez. "Niet alleen op de voedselveiligheid en de beschikbaarheid van het product, maar vooral op de kostprijs. Amper 35 procent van de prijs van groenten en fruit in het zuidelijk halfrond gaat naar de producenten. De rest heeft te maken met verwerking en logistiek. Als je die ketting tien procent efficiënter kunt maken, beschik je over een ruime marge om met een betere prijs naar de markt te gaan".

Die speelruimte heeft Univeg nodig om zijn mannetje te staan, nu de markt zoals aan de vraag- als aanbodkant, snel verandert. "Tot voor enkele jaren was de productie in Zuid-Amerika voor de export bestemd. Vandaag blijft er al 20 tot 30 procent voor consumptie op de lokale markt. Dezelfde stijging in koopkracht zie je in landen als China, India en Rusland. Het aantal mensen dat voedsel kan betalen, wordt groter dan het aanbod. En je mag niet vergeten dat het om mensen gaat die als kind vaak honger hebben geleden. Zij kennen de waarde van voedsel en zijn bereid om er een deel van hun inkomen aan te besteden".

De VS en Europa, waar na de Tweede Wereldoorlog net de omgekeerde beweging heeft plaatsgevonden en mensen steeds minder zijn gaan besteden aan voedsel, mogen zich volgens Deprez niet laten verrassen. "De producenten hebben 25 jaar de prijzen ondergaan. Het was de markt die de prijs bepaalde. Maar nu komen ze langzaam weer in de positie dat ze die lage prijzen botweg kunnen weigeren en een correcte vergoeding kunnen vragen voor hun arbeid en het kapitaal dat ze hebben geïnvesteerd. Intussen moeten wij onze klanten uitleggen welke waarde voedsel heeft in de nieuwe marktverhoudingen".(KS)