Schoolkinderen op boerderijonderwijs: “Na afloop willen ze allemaal boer of boerin worden”
nieuwsDat er op een boerderij heel wat te leren valt, weet het vijfde leerjaar van VBS De Klimop uit Sint-Gilis-Waas als geen ander. De school neemt deel aan het traject ‘boerderijonderwijs’. Zes weken lang gaan ze één keer per week langs bij melkveebedrijf De Roos in Nieuwkerken-Waas. “Ik vind het belangrijk om te tonen hoe het hier werkelijk aan toe gaat”, zegt boerin Betty Van Raemdonck.
De kinderen komen met de fiets naar de boerderij. “Door weer en wind als het moet, ook de boeren laten zich niet afschrikken van regen”, zegt juf Lieve Van Eggen. Gelukkig zijn de weergoden goedgezind, en mogen de kinderen aan het werk onder een stralende zon. Maar voor ze aan het werk gaan, eerst een rekenles.
Rekenen op de boerderij
“Hoeveel wegen deze tractor en aanhangwagen?”, vraagt de boerin. 30 ton, wordt er gegokt. Een ander gokt 800 kilogram. Het correcte cijfer blijft 6.140 kilo. Een cijfer dat de kinderen maar best onthouden. “Wanneer we deze kar vullen met bieten, gaan we dan het cijfer aflezen op de weegbrug?”
“Neen”, schudden de kinderen, die veel te braaf zijn om een frauduleuze boekhouding aan te leggen. “Inderdaad”, zegt de boerin. “We doen het totale gewicht min 6.140 kilo, en dan kennen we van onze oogst.”
Na de theorie is het tijd voor de praktijk. Al de hele voormiddag lonken de kinderen naar een grote aanhangwagen met tractor, en nu mogen ze er effectief in plaatsnemen. De zitbanken zijn van hooi, maar het open concept van de laadbak maakt de rit beter dan eender welke schoolreis. Bestemming: de velden.
Gehuld in oranje overalls wagen de kinderen zich in een zee van dik, groen loof. Het lekkers dat eraan hangt, zit nog onder de grond. Rooien is de opdracht, maar wat? “Patatten!”, roept een kind enthousiast. Een ander gokt op worteltjes.
Mee met de natuur
“Bieten”, wordt er dan toch correct gegokt. Rode bieten? Suikerbieten? Neen, voederbieten, om de koeien op het erf van een lekkere lunch te voorzien. Boerin Betty leert de kinderen het verschil tussen alle soorten, en geeft instructies hoe ze deze exemplaren correct kunnen rooien. Het loof stevig vastnemen, zo dicht mogelijk bij de knol, en dan trekken. Nadien, niet onbelangrijk, de aarde verwijderen door de bieten tegen elkaar te kloppen. Zo krijgen de koeien geen zand tussen hun tanden. Goed begrepen door deze jonge boeren. Met de werkethiek van een cafeïneverslaafde honingbij oogsten ze in een mum van tijd enkele laadscheppen vol.
Juf Lieve kan maar moeilijk verstoppen hoe fier ze is op haar flinke klas. “Als de boerin vertelt, zie je hoe ze gewoon aan de lippen hangen. Boerderijonderwijs is heel leuk voor de kinderen, maar ook belangrijk. Mee de natuur ingaan, leren waar je melk vandaan komt. Na afloop willen ze allemaal boer of boerin worden.”
Buiten is boeiender
Opmerkelijk is dat de kinderen er ook een stuk aandachtiger bijzitten dan in een gemiddeld klaslokaal. “Het boeit hen ook, hier mogen ze van alles doen”, zegt juf Lieve. “In de klas heb je minder dat actieve proces. Hier mogen ze aardappelen gaan sorteren en wegen, en dan zelf de automaten vullen en berekenen hoeveel winst en verlies de boer maakt. En de laatste dag, dan vertrekken we om kwart voor zeven van school en fietsen we in het donker naar de boerderij om de koeien te melken.”
Of ook de leerkracht plezier beleeft aan de boerderij als klaslokaal? “Dat wel, maar ik denk dat het voor mijn generatie niet zo’n ver van mijn bed-show is als bij deze generatie. Ik ging vroeger nog aardappelen en eieren halen bij de boer. Dat zie je nu veel minder. Daarom vind ik het een erg waardevol project. Heel fijn dat de provincie Oost-Vlaanderen, VLAM en natuurlijk ook de boeren zelf dit mogelijk maken.”
Bron: Eigen berichtgeving
