Rampjaar dreigt voor Brabantse witlooftelers

Al zes maanden moeten de witlooftelers hun 'witte goud' verkopen met een verlies dat oploopt tot 30 eurocent per kilo. "Witlooftelers klagen niet vlug", zegt Filip Fontaine, de directeur van de Brava-veilingen in Kampenhout en Asse. "Ze zijn gewend aan periodes van een of twee maanden waarin de prijzen wat tegenvallen. Het verlies dat ze dan lijden, maken ze doorgaans goed in de loop van het jaar".

"Maar een crisis zoals deze is ongewoon. Sinds januari krijgen de telers voor hun witloof niet meer dan 60 tot 65 eurocent per kilo. Vorig jaar was dat nog gemiddeld iets minder dan een euro per kilo. Een witloofteler in Vlaanderen produceert gemiddeld tussen de duizend en tweeduizend kilo per dag. Dat maakt dat veel telers tot 1.200 euro per dag verliezen".

Volgens Fontaine is de crisis een gevolg van een licht overaanbod op de internationale markt. "Witloof is een bijzonder gevoelig product. Bij het minste overaanbod kan de prijs in elkaar zakken. Bovendien heeft witloof het imago van een typisch Belgische basisgroente. Die mag in de hoofden van de mensen niet duurder worden. En dat is erg spijtig, want witloof is een kwaliteitsproduct dat in andere landen als een exotische luxegroente wordt gezien. Maar in eigen land, de grootste afzetmarkt, wil niemand er een correcte prijs voor betalen", zegt de Brava-directeur.

In Vlaanderen - vooral in de streek van Asse en Kampenhout - wordt jaarlijks 60 miljoen kilo verhandeld. De Brava-veilingen zijn goed voor 24 miljoen kilo. Nieuwkomers in de stiel zijn er nagenoeg niet meer. Ook Danny Devos uit Neerpede houdt het over enkele jaren voor bekeken. "Ik teel uitsluitend vollegrondswitloof maar ik behoor helaas tot een uitstervende soort. Over tien jaar wordt er wellicht geen witloof meer in de grond geteeld en zal alle opbrengst van de hydrocultuur komen".

"Werken in de grond, altijd met een gebogen rug, het is een ontzettend zwaar beroep. Veel te arbeidsintensief en dus niet meer van deze tijd", zegt Devos. "De prijs voor het traditioneel geteelde witloof is niet slecht. Maar de winst staat niet in verhouding tot de geleverde arbeid. Hydrocultuur gebeurt machinaal. Beide teeltwijzen worden echter met dezelfde problematiek geconfronteerd: het zaaigoed en de behandeling zijn heel duur. De consument beseft te weinig dat witloof duur is om te produceren", zegt de witloofboer.

Devos kijkt niet neer op de hydrocultuur. "Groenten van de volle grond zijn financieel niet langer interessant, hoewel de Brusselaars zweren bij het klassieke witloof. Hydrocultuur geeft dikke kroppen, maar de Brusselaar is vies van dik witloof. Toch zal hij zal zich moeten aanpassen, want over een decennium is zo'n groente niet meer te koop".

Danny Devos heeft geen opvolger en als zestiger zal hij zijn bedrijf over enkele jaren sluiten. "Dan is het ver afgelopen met de Brusselse groentetelers. We zijn met nog slechts twee groenteboeren. Mijn collega heeft zijn bedrijf eveneens in Anderlecht".(KS)