"Iemand van 81 mag toch nog boeren?"

De eigenaar die langs de Margaretha Van Vlaanderenstraat in Sint-Kruis een paardenfokkerij wil uitbaten, is op zoek naar twaalf hectare weide om zijn 48 paarden te laten grazen. Hij liet onder meer zijn oog vallen op de vier hectare grond die door landbouwer Noël als maïsland worden gebruikt. "Het land werd altijd gepacht door onze familie. Ik heb nooit anders geweten. Mijn vader pachtte het land al van in 1933. Ik nam de boerderij over en ik heb altijd geboerd op dat stuk grond. Van de ene op de andere dag mocht het echter niet meer", zucht Noël.

"Toen ik van de verkoop hoorde, heb ik geen moment wakker gelegen. Als trouwe pachter heb ik recht op voorkoop om alsnog mijn land te behouden. Maar de eigenaar van het land, een notaris, wilde van geen wijken weten. Ik was mijn land met maïs kwijt", vertelt de boer. De landbouwer betwistte de zaak en trok naar de vrederechter. Die achtte zich onbevoegd en schoof het dossier door naar de rechtbank van eerste aanleg.

"Daar kreeg ik te horen dat ik geen recht op voorkoop had. De rechter vond mij veel te oud om nog aanspraak te maken op mijn lap grond. Het feit dat ik geen opvolger had, speelde volgens hem evenzeer in mijn nadeel. Met andere woorden: een boer van 81 jaar telt niet meer mee", zegt Noël boos. "Daar kon ik mij niet bij neerleggen. Geen enkele wet zegt dat iemand van 81 niet meer mag werken. Het is toch niet omdat ik oud ben, dat ik mijn dagen moet slijten in de zetel naast de kachel? Ik wil boeren. Op de weide naast mijn boerderij lopen nog tien runderen. Die beesten zijn mijn lange leven. Maar ik moet ze wel eten kunnen geven. Daarom heb ik die partij maïs zo nodig".

De Brugse boer blijft vechten voor zijn vier hectare maïs, en ging in beroep. Het hof van beroep in Gent spreekt zich uit in september volgend jaar. "Nog anderhalf jaar geduld oefenen. Wat me het meest tegen de borst stuit, is dat mijn vader en ik trouwe pachters zijn geweest en nu opzij worden geschoven", klinkt het bitter.(KS)