De Wever: “Stikstofkader moet kleine en grote bedrijven weer rechtszekerheid geven”
17 november 2021N-VA-voorzitter Bart De Wever bezocht vandaag het melkveebedrijf van Bart en Ilse Van der Heyden-Van den Broeck in Hove. Nu het moment van de waarheid nadert in het stikstofdossier, benadrukte De Wever dat de rechtszekerheid voor grote en kleine ondernemingen hersteld moet worden.
De ‘Bosmanhoeve’ in Hove werd in 1905 opgericht door een van de Godshuizen van Antwerpen, de instellingen die vroeger de ziekenzorg en bijstand voorzagen. In 2001 konden Bart en Ilse de boerderij kopen van het Antwerpse OCMW. Ze melken er een 200-tal Holsteins met een jaarproductie van 2 miljoen liter melk die ze leveren aan de Deense zuivelcoöperatie Arla.
Boerenbondvoorzitster Sonja De Becker, die De Wever uitnodigde, vergeleek landbouwers met marathonlopers, die hun bedrijf niet voor korte termijn maar over generaties heen willen voortzetten en in de geest van rentmeesterschap doorgeven. De Becker benadrukte dat de agrovoedingssector in zijn totaliteit een 150.000 werknemers telt en een omzet boekt van 60 miljard euro. Niet alleen de landbouwers, maar ook andere schakels in de keten zijn vaak familiebedrijven die diep in Vlaanderen verankerd zijn.
Onzekerheid door stikstofdossier
Tijdens de rondleiding op het bedrijf werd vooral de onzekerheid aangekaart waar het stikstofdossier voor zorgt. In 2015 kreeg de Bosmanhoeve een oranje PAS-brief. Hun vergunning loopt nog tot 2029. Bart Van der Heyden benadrukte dat onder de regels van de ministeriële stikstofinstructie de rendabiliteit van zijn bedrijf keldert: “Als ik met 30% mijn uitstoot moet terugdringen door een derde minder koeien te houden, dan verlies ik 50 à 60 procent van mijn inkomen. Want of ik nu 200 of 150 dieren heb, een groot deel van mijn vaste kosten blijven wel hetzelfde. Ik hoef niet per se uit te breiden, maar mijn investeringen zijn wel gebeurd op basis van de dieren die ik nu heb.”
Een andere belangrijk aandachtspunt is de druk op de open ruimte, die in de provincie Antwerpen extra groot is. “Tot 30 procent van het agrarisch gebied is er niet in landbouwgebruik”, zei Bert De Keyser, provinciaal voorzitter van de Boerenbond, “In de rest van Vlaanderen is dat maar 15 à 18 procent.” Niet alleen is er de druk van de verstedelijking, maar ook de natuurbeweging kijkt naar de open ruimte voor natuurdoelstelling en bosuitbreiding. Van der Heyden: “Iedereen ziet graag natuur en we willen allemaal de open ruimte behouden, maar wij moeten er wel van kunnen leven. Ik verbouw gewassen op gronden in 8 verschillende gemeenten, maar vaak op basis van mondelinge pachtovereenkomsten. We zoeken constant naar nieuwe gronden, want als er bijvoorbeeld verkaveld wordt, dan kan je snel voor voldongen feiten komen te staan.”
Toewijding
De Wever was ook onder de indruk van de toewijding waarmee Bart en Ilse zeven dagen op zeven met hun bedrijf bezig zijn. “In 29 jaar ben ik een keer op verlof geweest, en dan nog niet eens met Ilse”, zei Bart Heyden, “De bedrijven zijn vandaag zo gespecialiseerd geworden dat het niet makkelijk is om ze even uit handen te geven. Al is dat ook een deel psychologisch: we denken nogal snel dat alles in het honderd zal lopen als we hier niet zijn.” Dankzij de melkrobot die ze in 2010 installeerden en door beroep te doen op loonwerkers slagen ze er wel in om met twee het werk rond te krijgen.
Bart en Ilse zijn de vierde generatie op het bedrijf en ze hebben een zoon en twee dochters. Zicht op opvolging is er nog niet: “En ik kan dat mijn kinderen ook echt niet verwijten. Het stikstofverhaal en regelgeving die om de haverklap lijkt te veranderen, dat zorgt voor veel onzekerheid. Een boerderij is niet iets dat je een jaar of twee kan proberen, het is meteen een financieel engagement aangaan voor twintig jaar of meer. Ook de maatschappelijke waardering is niet meer wat het ooit geweest is.”
“Niet heiliger dan de paus”
De Wever kreeg nog een bekertje verse, rauwe melk aangeboden van de melkautomaat op het bedrijf en de N-VA-voorzitter liet zijn licht schijnen over het stikstofdossier: “Ik kom op veel bedrijven, en of het nu over twee mensen gaat zoals hier of over 5000 werknemers, overal zegt men hetzelfde: geef ons zekerheid zodat we onze investeringen kunnen plannen en terugverdienen. We hebben het stikstofprobleem te lang voor ons uitgeschoven, maar bij de Vlaamse regering is het besef en de wil er om tot een oplossing te komen. Het heeft geen zin om daar veel conflict op te zoeken of ambras te maken, dit is niet iets waar we met de vuile voeten door kunnen vliegen zonder broodroof te plegen.”
“De volgende keer dat ik hier kom zou ik graag nog melk krijgen en niet willen dat ze de hond op mij afsturen”, grapte De Wever, “We moeten ons inschrijven in het Europees kader, maar ook niet heiliger willen zijn dan de paus. ‘No gold plating’, niet verder willen gaan dan wat Europa ons oplegt, is een belangrijk principe. Ik weet dat want ik heb het zelf in het regeerakkoord laten schrijven.”
Het was de eerste keer dat De Wever een melkveebedrijf bezocht. Zuhal Demir ging al één keer mee op bedrijfsbezoek, ook naar een melkveebedrijf in de Vlaamse Ardennen. Voor Sonja De Becker mocht daar gerust nog een vervolg op komen. De Wever beloofde een goed woordje te doen bij zijn Limburgse minister.
Bron: Eigen berichtgeving