"Bijentekort bedreigt Vlaamse landbouw"

Jacobs maakt zich niet enkel zorgen over de dalende biodiversiteit, maar ook over de impact die dat kan hebben op onze landbouweconomie. Uit onderzoek blijkt dat bijen - en vooral honingbijen - uitermate belangrijk zijn voor de bestuiving van de wilde flora en de land- en tuinbouwgewassen. Jacobs klasseert daarbij bijen, gezien het (indirect) economisch belang voor Vlaanderen, op de vierde plaats, na de koe, het varken en de kip.

"Toch worden bijen en imkers op stiefmoederlijke wijze behandeld door de overheid", klaagt hij. De massale bijensterfte die Europa getroffen heeft in de herfst van 2002 en de lente van 2003 doet hem aan de alarmbel trekken en nieuwe maatregelen vragen. "Gemeenten kunnen bijvoorbeeld linden en acacia's aanplanten in plaats van berken." Linden en acacia's leveren meer en beter stuifmeel.

De monocultuur in de landbouw is volgens Jacobs een van de hoofdoorzaken van de terugval van bijenpopulaties. "Onze landbouw wordt een monocultuur, met grote percelen vol maïs of fruitbomen, waar onkruid angstvallig geweerd wordt. Maïs is eigenlijk een gras en het maïsstuifmeel heeft geen voedingswaarde. Voor een bij is het dus alsof ze helemaal niets eet".

"Deels door de hervorming van de landbouwadministraties worden weinig overheidsmaatregelen genomen om het probleem te bekampen", zegt Jacobs nog. België hinkt al langer achterop bij heel wat Zuid-Europese landen. Vermits wilde bijen in Europa zwaar in de verdrukking komen, zijn het vooral de imkers die de populatie kunstmatig in stand houden en ze nestgelegenheid bieden. "In België zijn er misschien 10.000 imkers met gemiddeld 10 bijenvolken (1 bijenvolk telt gemiddeld 20.000 à 60.000 bijen). In het zuiden van Europa hebben professionele imkers soms 500 tot 2.000 bijenvolken".