Vlaamse biolandbouw flirt met Zeeland

De biologische landbouw in Zeeland verschilt sterk van de Vlaamse situatie. Bij onze noorderburen zijn de bedrijven groter, geografisch gegroepeerd en sterk gespecialiseerd in akkerbouw en veeteelt. In Vlaanderen liggen de bedrijven verspreid over het hele grondgebied en is er diversiteit troef. "Waar Nederland vooral problemen kent aan de afzetzijde van de markt, ligt het probleem in Vlaanderen eerder aan de aanbodzijde", probeerde Dominik Joanknegt van het Nederlandse landbouwministerie samen te vatten.

Om de vraag naar bio te stimuleren, werd in Nederland een convenant afgesloten tussen alle marktpartijen, NGO's en banken. Voor de uitvoering ervan zorgt de Taskforce Marktontwikkeling Biologische Landbouw. "We trachten nieuwe variëteiten van bepaalde producten op de markt te brengen die uitsluitend biologisch te verkrijgen zijn", aldus ketenmanager Kees Rijnhout. "Daarnaast spelen we met bio ook in op de vraag naar gemaksvoeding. Zo liggen in Nederland biologische wokschotels in diepvriesversie in de winkel".

In Vlaanderen knelt het schoentje al bij de producenten. De productie is ontoereikend voor de vraag. Via steunmaatregelen probeert de overheid landbouwers warm te maken om naar bio om te schakelen. Om vraag en aanbod beter op elkaar af te stemmen, zijn twee ketenmanagers actief.

In de toekomst willen beide regio's meer kennis uitwisselen. Een betere samenwerking kan kosten besparen en zorgen voor een continu aanbod van biologische producten. Dat geldt bijvoorbeeld voor de biologische bietenteelt. In tegenstelling tot Vlaanderen telt Nederland wél een suikerfabriek die een aparte biologische verwerkingslijn heeft. Indien de Vlaamse suikerbieten daar kunnen verwerkt worden, zou dat een enorme kostenbesparing kunnen opleveren.

Meer informatie: Biologische landbouw in Vlaanderen Biologische landbouw in Nederland