Speerlelie na 58 jaar wachten voor het eerst in bloei

De speerlelie gedijt in de natuur enkel op de zandsteenvlaktes van Queensland en New South Wales. De aboriginals gebruikten de speerlelie om op te eten. Van de vlezige wortels werd een soort cake gemaakt. De bloemstengel werd geplukt zodra ze een arm dik en ongeveer een halve meter hoog is, om als een reuzenasperge geroosterd te worden. De bloemen zijn rood van kleur en zitten boordevol nectar. Dit trekt nectardrinkende vogels aan die voor de bestuiving zorgen.

Speerlelies danken hun naam aan de speerachtige bladeren en aan de metershoge bloemsteel die uit het hart van de plant oprijst. Van elk van de twee bestaande soorten heeft de Plantentuin een exemplaar in zijn bezit, respectievelijk sinds 1949 en 1953. Ook in de natuur zijn het trage groeiers, daar doen ze er minstens 13 jaar over om te bloeien.

Omdat brand een natuurlijk fenomeen is in Australië, is voor een plant uit die regio niet zo uitzonderlijk dat de zaden enkel kiemen onder invloed van rookmolecules. In de Plantentuin lost men dat op door de zaden aan te gieten met rookwater. Het evolutionaire voordeel voor de plant om te kiemen na een brand is meervoudig: insecten en knaagdieren zijn verjaagd en de arme bodem is verrijkt met as. In de natuur stelt men vast dat het jaar na een brand de speerlelies massaal in bloei komen te staan. Nu wil het toeval dat in de kas van de Plantentuin waar de speerlelie groeit vorig jaar een kleine vuurdemonstratie gehouden werd. "Wellicht heeft dit toen de bloei van de speerlelie geïnduceerd", aldus Koen Es.(KS)