Moeten gemeenten of provincies trage wegen beheren?
nieuws"Veel trage wegen gaan verloren. Zo worden er bouw- of verkavelingsvergunningen afgeleverd waarbij geen rekening wordt gehouden met het tracé van een buurtweg. Soms worden ze ook aangeslagen door landbouwers die hun gronden gewoon wat breder maken", aldus Jacky Maes, die zelf een verwoed wandelaar is en daarbij graag gebruik maakt van trage wegen.
In West-Europa zou tussen het einde van de Tweede Wereldoorlog en 1995 zowat 200.000 kilometer trage weg verdwenen zijn. Ruim een vijfde is dat. In ons land zijn er amper 0,2 km onverharde wegen per vierkante kilometer. In Nederland het dubbele'', luidt het. De Atlas der Buurtwegen is al heel oud en naar schatting werd slechts 30 procent van alle trage wegen opgenomen in die wettelijke regeling. "Met mijn decreet wil ik alle resterende trage wegen beschermen. Liefst in een samenhangend netwerk, zodat recreanten er mooie wandelingen kunnen maken", zegt Maes.
Volgens de sp.a'er zijn het de provincies die zich moeten bekommeren om trage wegen. CD&V'er Tom Dehaene geeft die taak in zijn voorstel van decreet echter aan de gemeenten. "Ik ben een beetje bang dat die gemeenten te vriendelijk zullen zijn voor verkavelaars en landbouwers. Tevens krijg je dan geen netwerk van wegen", argumenteert Maes.
De provincies zouden volgens de socialistische kustbewoner eerst een inventaris moeten maken van hun buurtwegen, kerkwegels, veldwegels, voetwegels, boswegels, jaag- en dijkpaden, oude trein- en trambeddingen. "Daarna leggen ze die vast in provinciale ruimtelijke uitvoeringsplannen (RUP), eventueel uitgebreid met nieuwe tracés. Wat in een RUP staat, kan alleen gewijzigd worden via een nieuw provinciaal RUP".
