Etiket met kilometerstand op voedingsproducten?

Doet uw geweten ook moeilijk als u Zuid-Afrikaanse appels koopt, hoewel de oogst dit jaar in en rond Sint-Truiden uitstekend was? Die vraag vuurden de VUM-kranten het voorbije weekend af op hun lezers. "Voedselkilometers verrekenen zou in elk geval meer eerlijkheid in de wereldhandel brengen", zegt Klaas Dams, economisch adviseur van de Boerenbond. Misschien moet binnenkort op de voedingsproducten een etiket gekleefd worden met de kilometerstand, suggereren de journalisten.

Sinds de jaren tachtig is de wereldhandel in landbouwproducten spectaculair toegenomen. In 2005 werd acht keer meer groenten en fruit getransporteerd dan in 1980. Een bedrijf als Unilever schuimt wereldwijd de markten af op zoek naar de goedkoopste olies om in zijn miljarden slasauzen, pizza's, desserts en diepvriesmaaltijden te verwerken. Als de kilometers van alle ingrediënten bruutweg worden opgeteld, heeft een blikje tomatensoep met balletjes volgens het Provinciaal Instituut voor Milieueducatie 32.000 kilometer achter de rug.

De weldaad die het spotgoedkope transport met zich heeft meegebracht, is fenomenaal. In 1960 stonden bij een grote kruidenier 2.000 producten. Een grote supermarkt doet het vandaag met niet minder dan 150.000 producten. De CO2-uitstoot is echter een ander paar mouwen: honderd 'vliegtuigkiwi's' uit Nieuw-Zeeland eten staat gelijk aan 15.000 kilometer met een dieselwagen rijden.

"De zoektocht naar de goedkoopste prijs dicteert het wereldwijde gesjouw met miljoenen tonnen voedsel", weet Klaas Dams. "Als de Kyotokosten wel verrekend werden, dan zou de in- en uitvoer van en naar verre streken plotseling veel onaantrekkelijker worden. En dan zou er automatisch weer een veel grotere aandacht komen voor lokale producten. Nu ziet de consument twee kippenfilets liggen en hij weet niet wat het verschil is, behalve de prijs".