Chinese leiders eten niet wat de pot schaft

Terwijl China gebukt gaat onder het zoveelste voedselschandaal, hoeft de politieke elite van het land niet te vrezen voor haar gezondheid. Voor de partijbonzen niets dan het beste van het beste: hormonenvrij rundvlees van de steppes van Binnen-Mongolië, organisch geteelde thee uit de uitlopers van de Himalaya en rijst die bevloeid wordt met gesmolten gletsjerwater. Al die producten worden geleverd door landbouwbedrijven die onder streng toezicht staan van de overheid, meldt Associated Press.

Het huidige melkpoederschandaal is het laatste in een lange reeks voedselcrisissen in China. Eerder bleek er nog pesticide te zitten op groenten, bleek vis vervuild te zijn met kankerverwekkende chemicaliën, werden in eieren chemische kleurstoffen verwerkt, leidden nagemaakte alcoholische dranken tot blindheid of zelfs de dood en bleken gebakjes geïnfesteerd met gevaarlijke bacteriën. De bedrijven die zuivelproducten verkochten met melamine, toegevoegd om bij tests de voedingswaarde van aangelengd producten hoger te laten lijken, behoorden tot de meest gerespecteerde van China.

Veel Chinezen weten nu dan ook niet meer welk voedsel ze nog kunnen vertrouwen. De wetenschap dat hun leiders zich daar geen zorgen over hoeven te maken, leidt bij steeds meer Chinezen tot frustratie. Een toespraak van de directeur van het speciale genootschap van voedselproducenten circuleert de laatste dagen op internet. Daarin stelt hij vast dat bij de reguliere voedselproductie veel bestrijdingsmiddelen, hormonen en chemicaliën in de producten terechtkomen.

Het elitaire verbond van voedselproducenten werd opgericht in 2004 en is gehuld in een mysterie, net als zijn klantenlijst, aldus Associated Press. Verondersteld wordt dat deze voor een groot deel bestaat uit politieke leiders en hun gezinnen, evenals gepensioneerde hoge partijfunctionarissen. De allerbeste producten vallen in een speciale klasse, die alleen bestemd is voor de politieke top. De gewone Chinees kan zich producten van een dergelijke kwaliteit nooit veroorloven.

Dat de Chinese elite alleen voedsel eet van gecontroleerde herkomst is overigens een traditie die duizenden jaren teruggaat. Speciaal geselecteerde bedrijven produceerden het voedsel voor de keizerlijke banketten, maar ook de communistische leider Mao Zedong zette de traditie voort en wilde alleen gecontroleerde ingrediënten in zijn pittige gerechten.

Ook in het communistische buurland van China, Noord-Korea, staat er voor de partijtop vaak heel wat anders op het menu dan voor de massa. Van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Il is bekend dat hij graag kreeft, haaienvinnensoep en sushi eet en een omvangrijke collectie oude Franse wijnen heeft, terwijl de afgelopen jaren tienduizenden van zijn onderdanen van honger zijn omgekomen.

Veel Chinezen hebben vandaag de dag hun hoop gevestigd op een producent van zuivel die zegt te kunnen voldoen aan de elitaire standaard. Het bedrijf, Sanyuan, is een van de weinige Chinese zuivelproducenten wiens producten nog niet uit de schappen zijn gehaald. Sanyuan gaat er prat op dat zijn melk wordt gedronken bij de luxebanketten in de Volkshal in Beijing. Hoewel de melk een kwart duurder is dan die van andere merken, heeft het bedrijf zijn verkoop in de hoofdstad zien verdrievoudigen. Op sommige plaatsen is de melk al helemaal uitverkocht.(KS)