"Boeren weten tenminste waar ze aan toe zijn"
nieuwsNadat er zich gedurende enkele jaren een positieve trend aftekende, zijn de nitraatmetingen van de voorbije twee jaar teleurstellend. Van Den Broek trekt harde conclusies: de realiteit is dat zeker in West-Vlaanderen landbouwers en/of mestuitrijders massaal mest dumpen op akkers. Terwijl op papier voor de administratie van de Mestbank de overtollige West-Vlaamse drijfmest naar het Hageland wordt vervoerd, geraakt hij in de praktijk zelden voorbij Brussel.
Volgens de boerenorganisaties wordt het moeilijk om de goedmenende landbouwer nog langer te motiveren aangezien het principe van de flexibele kaarten door de Commissie van tafel is geveegd. Dat vindt De Tijd een gevaarlijke redenering. "Op die manier dreig je de sector tot onwettelijke gedrag aan te sporen. Het is een basisbeginsel van elke rechtstaat dat de wet dient nageleefd te worden, ook al is ze streng".
De krant erkent wel dat de beslissing van de Commissie een zware economische impact zal hebben op de landbouwsector. Het verschil tussen de optimale mestgift die nu courant wordt toegepast vooral op weiden en op maïsvelden - tussen de 300 en 350 kg nitraat per ha - en de norm voor kwetsbaar gebied - 170 kg nitraat per ha - is inderdaad groot. Voor weilanden dreigt de opbrengst van het drogestofgehalte met een kwart te dalen, hetzelfde geldt voor maïs.
Wie niet luisteren wil, moet voelen, is de redenering van de krant. Al in 1984 bracht OVAM een alarmerend rapport uit over het mestoverschot in Vlaanderen. Sindsdien is de veestapel enkel toegenomen. Veel boeren hebben geïnvesteerd in mestverwerking, maar de versoepeling van de mestverwerkingsplicht heeft die initiatieven uitgehold, zo luidt het.
De jarenlange weerstand om tot een duidelijke en duurzame mestverwerking te komen, leidde tot juridische onzekerheid en fnuikte bijna alle grootschalige initiatieven tot mestverwerking. Nu weten de landbouwers tenminste waar ze aan toe zijn en kunnen ze definitieve en creatieve beslissingen nemen over hun toekomst, besluit Van Den Broek.