Laatste Vlaamse foiegraskweker stop ermee na dit jaar
Filip Callemeyn, de laatste en enige kweker van foie gras van Vlaanderen, stopt na dit jaar met de productie van eendenlever. Zijn beslissing is een gevolg van het Vlaamse verbod op dwangvoederen dat eind 2023 van kracht wordt. Door een jaar eerder te stoppen, komt de boer in aanmerking voor een vergoeding. De eendenkwekerij zal hij wel voortzetten en de foie gras die hij in zijn boerderijhoeve verkoopt zal vanaf volgend jaar uit Frankrijk komen.
“Het is ongelooflijk druk, mensen schuiven van 's ochtends tot ’s avonds aan in onze boerderijwinkel”, vertelt Filip Callemeyn die sinds 33 jaar eenden kweekt in Bekegem en ook aan korteketenverkoop doet. De eendenlever wordt er verkocht onder de naam Bekegemse Foie Gras en mensen komen volgens Callemeyn van heinde en verre voor het streekproduct. De kerstperiode geldt traditioneel als een absoute piekperiode in de verkoop. Daarbij zou er volgens de ondernemer ook sprake zijn van een tekort aan Franse foie gras, als gevolg van de zware vogelgriepepidemie die de Franse kwekerijen teisterde dit jaar.
Ook de naderende sluiting - het bedrijf stopt op 1 januari met dwangvoederen - trekt meer mensen dan gebruikelijk naar de boerderijwinkel. “Mensen willen voor de laatste keer ons streekproduct kopen”, vertelt Callemeyn die vier jaar geleden te horen kreeg dat zijn kostwinning moest stoppen. Dit heeft alles te maken met het verbod op dwangvoederen dat enkele jaren geleden werd ingevoerd door Vlaanderen met het oog op dierenwelzijn.
Financiële compensatie voor stopzetting
Onder dezelfde overheidsbeslissing werd ook het verbod op pelsdierenkweek ingevoerd dat 17 pelsdierkwekerijen trof. Ook dit verbod gaat eind 2023 in en de vergoeding van geviseerde bedrijven was hoger naar mate ze eerder stopten. “Ik ben blij dat het bedrijf niet per se tot het bittere einde wil doorgaan”, zegt Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) in een persbericht over de beslissing van Callemeyn.
De minister vervolgt: “We willen deze activiteiten niet meer in Vlaanderen, maar we hebben wel gezorgd voor een compensatie. Zo kan het bedrijf menswaardig stoppen met deze activiteiten”. In hetzelfde persbericht noemt het departement van Weyts de productie van foie gras “achterhaald en barbaars".
Callemeyn, die eieren voor zijn geld moet kiezen, heeft weinig begrip voor de Vlaamse politiek die zich volgens hem laat leiden door een schreeuwende minderheid. Hij geeft aan dat de productie gewoon naar andere landen zal verschuiven, en dat zou juist een averechts effect op de diergezondheid kunnen hebben. Hij vertelde daarover vorig jaar aan VILT: “Over het productieproces in andere landen heeft de Vlaamse overheid niets te zeggen. De ironie is dat ik jaarlijks 140 inspecties krijg van het federaal voedselagentschap (FAVV). Elke maandag, als we slachten, komt een dierenarts drie uur lang meevolgen. Benieuwd of ze dat ook doen bij de foie gras die na 30 november 2023 in ons land op tafel komt.”
De eendenkweker stopt dan wel met de productie van foie gras, zijn 10.000 eenden blijven behouden en worden voor de slacht gekweekt. “Ze gaan dus effectief 3 weken eerder weg”, vertelt hij. Ook zullen de liefhebbers van foie gras niet voor gesloten deuren komen te staan in de boerderijwinkel. “Wij gaan ons toeleggen op de import en verkoop van foie gras uit Frankrijk.” Gezien de rijen voor de boerderijwinkel is er volgens de ondernemer wel degelijk interesse onder de bevolking voor eendenlever. “De Belgen zijn na de Fransen nog altijd de grootste consumenten in Europa”, besluit Callemeyn.
Frankrijk is grootse producent van de wereld
Bekegemse Foie Gras is de enige overgebleven producent van foie gras in Vlaanderen. Het bedrijf produceert zo’n 7 ton lever op jaarbasis. Een dozijn kleinere producenten in Wallonië, waar er overigens geen verbod op dwangvoederen van kracht is, produceert 14 ton. Europese bedrijven zijn goed voor 90 procent van de wereldwijde productie. Frankrijk steekt er met kop en schouders bovenuit. Het is op zijn eentje verantwoordelijk voor drie vierde van de Europese productie en dus twee derde van de wereldproductie.
Bron: Eigen berichtgeving / De Tijd
