Parlement jaagt Crevits op voor vergoeding wildschade

In de commissie Leefmilieu van het Vlaams parlement is de bevoegde minister nog maar eens ondervraagd over de ontbrekende uitvoeringsbesluiten die moeten toelaten dat de landbouwschade door toedoen van ganzenpopulaties op een vlotte manier kan afgehandeld worden met geld uit het Minafonds. "Voor mij is het een prioritair punt om dat ei gelegd te krijgen", antwoordde Hilde Crevits. Na kritiek van de adviesraden en de Inspectie van Financiën werd het ontwerpbesluit in kwestie grondig bijgestuurd.
25 februari 2009  – Laatst bijgewerkt om 4 april 2020 14:47
Lees meer over:

In de commissie Leefmilieu van het Vlaams parlement is de bevoegde minister nog maar eens ondervraagd over de ontbrekende uitvoeringsbesluiten die moeten toelaten dat de landbouwschade door toedoen van ganzenpopulaties op een vlotte manier kan afgehandeld worden met geld uit het Minafonds.

Overwinterende ganzen berokkenen aanzienlijke schade aan gewassen en graslanden. Zo overwinteren in het poldergebied tussen Zuienkerke en Varsenare elk jaar duizenden ganzen, waardoor deze streek elk jaar opnieuw geconfronteerd wordt met het probleem. "Maar ook in het Maasland is het probleem zeer groot", weet parlementslid Leo Pieters (Vlaams Belang). "Als de ganzen veel gras eten, zorgt dat eveneens voor overbemesting. Dat is een bijkomend probleem, waardoor het melkvee langer op stal moet blijven".

Er moeten twee soorten ganzen onderscheiden worden: de trekkers en de blijvers. De trekkers zijn de kleine rietganzen en kolganzen, die massaal overwinteren in de Vlaamse oostkustpolders. Het gaat over 30.000 à 35.000 dieren. In het voorjaar trekken deze ganzen terug naar hun broedgebieden in het hoge noorden. Daarnaast zijn er de blijvers, met name de grauwe en Canadese gans. Dit zijn verwilderde dieren die afstammen van enkele Oost-Europese exemplaren die vroeger in het Zwin zijn uitgezet. In het voorjaar komen ze in de ookstkustpolders broeden.

"Deze ganzenpopulaties vormen voor de landbouwers een echte nachtmerrie", zegt Patrick De Klerck (Open Vld). "En dat terwijl de huidige regeling voor schadevergoedingen te ingewikkeld is. De procedures kunnen soms tot acht jaar aanslepen en de gerechtskosten kunnen oplopen tot 2.500 euro. Bovendien zal de ganzenpopulatie in de oostkustpolders enkel toenemen door de uitbreiding van het Zwin, met nog meer schade tot gevolg".

In juni 2006 keurde het Vlaams parlement een decreet goed dat een administratieve procedure in het leven riep om de stroeve gerechtelijke afhandeling te vervangen. Maar de uitvoeringsbesluiten zijn er nog altijd niet. "Ik weet dat er wat achterhoedegevechten waren, enerzijds vanuit het ministerie van Financiën, en anderzijds vanuit fundamentalistische groene hoek, om alles aan elkaar te koppelen", zegt CD&V-parlementslid Jos De Meyer, die destijds het initiatief nam voor het decreet. Hij raadt de minister aan om zich noch te laten afleiden door het ene noch door het andere.

"De adviesraden waren aanvankelijk relatief kritisch over het ontwerpbesluit. Het daaropvolgende advies van Financiën was zeer kritisch. Over een en ander is daarom in september van vorig jaar overleg gepleegd met de minister bevoegd voor Financiën Dirk Van Mechelen. We hebben een aantal afspraken gemaakt, en die hebben geleid tot een grondige bijstelling van het ontwerpbesluit", zegt Crevits. Over het ontwerpbesluit wordt nog wel overleg gepleegd op interkabinettenniveau.

Volgens Crevits is het wel de bedoeling om het dossier nu af te handelen. "Het is natuurlijk moeilijk om op voorhand precies in te schatten wat de schade zal zijn. We kunnen dat niet op voorhand begroten, het hangt af van klimatologische omstandigheden. Dat maakt het budgettair moeilijk om mee om te gaan. Er is een nieuwe poging ondernomen, en ik hoop dat we zeer spoedig zullen landen. Ik denk dat het ontwerpbesluit nu zeer goed in elkaar zit. Voor mij is het een prioritair punt om dat ei gelegd te krijgen", aldus de minister.

Wat de mogelijkheid tot bejaging van de ganzen betreft, merkt Crevits op dat de kleine rietgans, de rietgans en de kolgans soorten zijn die door Europa beschermd worden. "De vraag naar populatiecontrole mag men zelfs niet stellen. Wel kan overwogen worden om over te gaan tot een verjagingsbeleid, maar dat kan enkel als grote gebieden aangeduid worden waarnaar men deze populaties zou verjagen. Als men ze van plaats A naar plaats B verjaagt, creëert men misschien een probleem op plaats B". 

Gerelateerde artikels

Er zijn :newsItemCount nieuwe artikels sinds jouw laatste bezoek