"Hoegaarden is door Franse tarwe geen streekproduct"

"Weeral zoveel mensen, die hun job verliezen. Het zou een spijtige zaak zijn. Vandaar dat ook ik mee opstapte in Hoegaarden in de protestbetoging op 10 december. Iets doet me vermoeden dat men in Hoegaarden altijd witboer zal blijven brouwen. Er doen veel geruchten de ronde. De druk op InBev is groot. Maar mij maakt niemand wijs dat een Hoegaarden een zuiver streekproduct is, zoals velen het noemen", aldus de boer.

Boerenwijsheid leert Tuur Dumont dat een streekproduct iets is dat gefabriceerd wordt met grondstoffen uit de streek. "Nadat Pierre Celis in 1966 zijn eerste brouwsels witbier commercialiseerde, leverden de molenaars uit de streek hem de tarwe. De boeren voorzagen de maalderijen. Tarwe, die net onvoldoende kwaliteit had voor de broodbakkerij, ging naar de brouwerij. Voor de boeren kwam dat goed uit. We kregen toen 200 tot 220 euro per ton tarwe, nu is dat nog slechts 95 euro".

Volgens de Hakendoverse boer leverden molenaars uit Kumtich, Bierbeek, Lovenjoel en Ezemaal tarwe aan brouwerij De Kluis, maar mettertijd verminderde daar de vraag. Na de overname van Hoegaarden door Interbrew en InBev apprecieerde men de streektarwe minder en minder voor het bierbrouwen. Dumont heeft het raden naar het waarom. De biertarwe van vroeger dient nu voor verwerking tot veevoeder.

"Alleen nog tarwe uit Frankrijk dient voor het brouwen van witbier, dat ik al lang geen streekproduct meer noem", besluit Dumont. "Sommigen beweren dat Franse tarwe van betere kwaliteit is dan die van ons. Maar dat betwijfel ik. Het gaat om de centen. Naar verluidt kost ingevoerde tarwe, zelfs met het transport meegerekend, aan de afnemer minder dan de onze".