Theatergroep neemt voedingsindustrie op de korrel

Turkse broccoli wordt verpakt in China en komt vervolgens op ons Belgische bord terecht. "Daar kan je verstand toch niet bij? Hoe kan voedsel dat aan de andere kant van de wereld gekweekt wordt goedkoper zijn dan wat we hier zelf produceren?", vraagt actrice Nathalie Meskens zich af. Op de Zomer van Antwerpen speelt Meskens mee in Cruise, een familievoorstelling van Norfolk en Theater Artemis over de globalisering van onze voedingsindustrie.

Meskens, bij het grote publiek bekend van de serie Kaat en co op Eén, is vanaf dit najaar ook te bewonderen als prinses Mathilde in een nieuwe komische vtm-reeks over het dagelijkse leven aan het Belgische hof. Maar haar grote liefde blijft het theater. In 2004 studeerde ze af aan de Toneelacademie van Maastricht en richtte samen met vier medestudentes het theatercollectief Norfolk op. In hun debuut, Kantoor, toonden ze een doorgeslagen werkmilieu.

Voor hun tweede productie Uptijd vonden ze inspiratie in de wellnesscentra. "We zijn geïntrigeerd door de vreemdheid van het gewone, de absurditeit van het dagelijkse. En als er nu een iets bijzonder absurd is, dan is het wel de reis die voedsel aflegt om op ons bord te belanden", aldus Meskens.

Aan het Kattendijkdok in de Antwerpse haven wachten actrices Hannah van Lunteren, Loes Haverkort, Rosa Reuten en Nathalie Meskens op de komst van hun luxecruiseschip. Ze vertolken alle personages, gaande van de kruiers en bootcrew tot de bonte troep passagiers die op reis vertrekken. Althans, dat is de bedoeling. Alleen ligt het hele land lam door een immense file waardoor er geen voedsel aan boord kan komen. "Ook al lijkt de situatie die we schetsen misschien apocalyptisch, het is niet ondenkbaar dat dit ook echt kan gebeuren", vindt Meskens.

"Cruise is theater met een boodschap, maar dan wel luchtig verpakt. We willen niet expliciet met het vingertje wijzen maar wel de mensen hun bewustzijn prikkelen. Want het is een problematiek die ons allemaal aanbelangt: de piekende brandstofprijzen waardoor de producten steeds duurder worden, de fileproblemen, enzovoort. Om nog maar te zwijgen van het grotere plaatje: de globalisering van ons voedsel heeft een desastreuze invloed op het milieu en speelt een vuile rol in de armoede in de derde wereld. Ik vind het heerlijk om het hele jaar door mango's en aardbeien te kunnen eten, maar we vergeten vaak de kloterij die eraan vasthangt", aldus de actrice.

"De voorstellingen die we met Norfolk maken, ontstaan steeds vanuit improvisatie en materiaal dat we uit de realiteit puren. Zo hebben we ditmaal de ontluisterende documentaire Black Gold bekeken. In die reportage worden de wantoestanden in de koffie-industrie aangeklaagd: de grote multinationals bepalen de prijzen, Ethiopische koffieboeren worden uitgebuit", klinkt het.

"Maar we hebben ons materiaal ook dichter bij huis gezocht: zo hebben we verschillende kinderen geïnterviewd over hun kennis van voedsel en waar het vandaan komt. Ze leggen zelden de link tussen de chickennuggets die ze graag eten en de kakelende kip op de boerderij. En ze zijn al helemaal verwonderd als je hen vertelt dat de broccoli via het vliegtuig op hun bord is beland. Het is natuurlijk ook absurd: iemand die garnalen eet, heeft zelden zo ver gereisd als die garnaal zelf vanaf het ogenblik dat die gevangen wordt tot die in een plastic vacuüm pakje hier in de winkel terechtkomt".

Norfolk ging ook op bezoek bij 'low impact man' Steven Vroman, die gedurende een half jaar probeert te leven met een zo klein mogelijke ecologische voetafdruk. "Als alle mensen hier op aarde een even grote voetafdruk zouden hebben als de gemiddelde Belg, dan zouden we drie planeten nodig hebben", aldus Meskens. "Zelf koop ik vrij veel Aziatische producten, waardoor mijn ecologische voetafdruk nog groter is. Door deze voorstelling let ik meer op wat ik koop en vraag ik me af: is het nu wel het juiste seizoen om deze groente te eten?"

Meer informatie: Zomer van Antwerpen