Loonwerkers gaan gebukt onder schulden

Het grote werk op de velden wordt veelal door loonwerkers en hun knechten gedaan. Zij zaaien in het voorjaar de aardappelen, hakselen in mei het gras, plukken nog voor de zomer de bonen en de spinazie. Zij halen de maïs binnen, rooien de bieten. «Omdat de landbouwers daarvoor zelf de investeringen in machines niet aankunnen, doen wij het», zegt secretaris-generaal Johan Van Bosch van het Nationaal Verbond van Loonwerkers.

Die kleine zelfstandigen voeren onderling een moordende concurrentie. «Er zijn er steeds meer die officieel niemand in dienst hebben. Zij betalen hun knechten 10 euro per uur in het zwart, aan de bonafide loonwerker kosten die knechten bijna drie keer zoveel. Hoe kan je daar nog tegenop?», zucht een grote West-Vlaamse loonwerker.

Een collega bevestigt dat: «Ik ken er die niemand op de loonlijst hebben, maar wel vier hakselaars laten rondrijden. Ze kunnen toch moeilijk zelf met al die machines tegelijk rijden? Ik zou niet in hun schoenen willen staan als er dan een kind omver gereden wordt. Velen zouden ook liever reglementair werken, ze zouden dan rustiger slapen. Maar om mensen voor bijvoorbeeld de korte tijd van de oogst tewerk te stellen, zou de sociale wetgeving flexibeler moeten worden».

Bovendien worden nog al te vaak de prijzen van de jaren tachtig gehanteerd, hoewel de prijzen van de machines intussen meer dan verdubbeld zijn en de brandstofkosten de lucht in gingen. Maar de concurrentie met het zwartwerk is te groot om dat door te rekenen.

Van de hele voedingsketen staan de loonwerkers dan ook het diepst in het rood hij de banken. Zestig procent heeft het volgens een financieel adviseur uiterst moeilijk om hun schulden nog af te betalen. Er dreigen nieuwe faillissementen. «Wij ondergaan mee de dictaten van de grote warenhuizen die in België de voedselprijzen bepalen», zegt Johan Van Bosch van het verbond. «Omdat wij gigantische investeringen doen, zijn we ook het kwetsbaarst».

Bron: Het Laatste Nieuws