Europa bezorgt suikerbiet een zure nasmaak

De bedrijvigheid op de bietenvelden is volop van start gegaan, weliswaar vroeger dan gebruikelijk. Dat heeft te maken met de sluiting van de fabriek in Frasnes waardoor Moerbeke meer bieten moet verwerken. De verwachtingen voor deze campagne zijn rooskleurig, maar de bemoeienis van Europa bezorgt de boeren wel een zure in plaats van een zoete smaak in de mond. Dit melden zowel De Gazet van Antwerpen als Het Nieuwsblad.

"De vooruitzichten zijn goed voor dit jaar. Uit stalen blijkt dat het suikergehalte van de bieten redelijk hoog is en de opbrengst per hectare is ook goed. Voor een geslaagde oogst moet een vierkante meter een kilogram suiker opleveren. Het ziet ernaar uit dat we dat halen. Maar toch zijn de planters niet goedgezind. Dat komt door de lagere prijs en de quota die Europa ons wil opleggen", start landbouwer Pierre De Bock het bietenverhaal.

"De suikerbiet is voor de planter altijd een rendabele teelt geweest. Als boer weet je vooraf hoeveel kilo je mag leveren en wat de prijs zal zijn. Het voorstel van Europa houdt in dat we vanaf 2007 én een lagere prijs krijgen voor de bieten én ons quota beperkt wordt tot 70 procent", beschrijft De Bock de donkere wolk die boven de hoofden van de Suikerfabrieken en de planters hangt.

"Dit zal dezelfde weg op gaan zoals destijds met het graan. De boer kreeg toen 10 frank per kilo en een brood kostte in de winkel toen 27 frank. Nu krijgt de boer nog de helft voor een kilo graan en het brood kost het dubbele. Voor een kilo suiker krijgt de boer nu 0,045 euro, terwijl een kilo suiker in de winkel bijna 1 euro kost. Ik klaag niet over die prijs, maar Europa wil onze prijs nu verlagen tot 0,030 euro en belooft dat de winkelprijs dan ook zal dalen. Ik ben nog niemand tegengekomen die dat gelooft", schetst De Bock het financiële plaatje.

Maar het is niet alleen het verlies van inkomsten dat de boeren dwars zit. "Er is ook nog de voedselveiligheid", legt De Bock uit. "Met de lagere quota wil Europa de bietenboeren uit onder meer Peru een beter inkomen bezorgen. Maar ik weet dat ze in Peru nog insecticiden gebruiken die hier al dertig jaar verboden zijn. Daar heb ik toch zware problemen mee. Hier is er heel veel controle. Dat is terecht. Voedsel moet veilig zijn. Maar waarom wil Europa dan koste wat het kost voedsel invoeren dat minder gecontroleerd wordt?"

Ook voor de loonwerkers zijn de gevolgen van de Europese beslissing groot. "Als het bietenquotum omlaag gaat, betekent dat onze doodsteek." Loonwerker Marcel Stouthuysen is daarvan overtuigd. "Investeren in nieuwe machines durf ik niet meer. We doen voort met wat in de loods staat'', vervolgt hij. "We beschikken over één rooimachine en er is werk genoeg voor twee, maar wie durft daar nog zijn geld in steken?''

De leveringsplanning van de suikerfabriek deugt volgens hem niet. "De ophalers komen slechts drie maal per campagne bij elke teler langs. De boeren wachten zolang mogelijk om hun bieten te rooien, want hoe langer ze in 't veld staan, hoe hoger het suikergehalte. Sommige dagen zitten we met de vingers te draaien en daarna kunnen we plots niet meer volgen. Ik zie op onze planning dat we einde oktober tot acht hectare per dag moeten rooien. Dat wordt nachtwerk."