Europese veehouderij verenigt als SELMA: “‘common sense’ brengen in vleesdebat”

"Het behoud van het duurzame Europese landbouwmodel voor herkauwers", dat is het doel van SELMA. Het samenwerkingsverband waar naast Febev ook de Franse, Spaanse, Poolse, Italiaanse en Griekse beroepsverenigingen in zetelen, zal trachten de belangen van de vee- en vleessector collectief te behartigen bij Europese besluitvormers.

De aanleidingen voor deze samenwerking zijn legio. “We staan voor heel wat uitdagingen op Europees vlak”, zegt Michael Gore van Febev. “Denk maar aan Farm to Fork, de Green Deal, de CSRD-richtlijn enzovoort. Voor bepaalde dossiers was er al een informele samenwerking tussen onze organisaties, maar met SELMA willen we het nu officieel maken. Zo kunnen we sterker anticiperen en participeren op verschillende beleidsniveaus.”

Die samenwerking is daarvoor van belang, vindt Gore. “In België zijn onze structuren meer versnipperd. Denk bijvoorbeeld aan VLAM en Apaq-W als structuren voor promotie enerzijds, of het lastenboekbeheer binnen de veehouderijketen. Wij willen de gezamenlijke standpunten van alle actoren samenvoegen en versterken op Europees niveau.”

Communicatie

Volgens Gore kan de communicatie rond vlees en vee gerust wat tegengewicht gebruiken. “De promotie van vlees werd bijvoorbeeld heel lang negatief bekeken, terwijl wij net van mening zijn dat het een waardevolle component is binnen een gezonde voeding voor een Europese consument.”

“Er zijn nogal wat mythes rond vlees die helaas wel een impact hebben op het beleid”, zegt Gore. “Denk bijvoorbeeld aan het narratief rond het watergebruik bij de runderenkweek. Mensen geloven dat je ongelooflijk veel water nodig hebt om een rund groot te brengen, maar daarbij wordt te vaak vergeten dat dit niet gaat om proper leidingwater. Ook de regenval op een weide bijvoorbeeld wordt hierin meegenomen. Uiteraard moet de industrie letten op watergebruik en de CO2-uitstoot, maar bepaalde populaire stellingen mogen echt wel op de korrel worden genomen.”

“Voor alle duidelijkheid: natuurlijk is het belangrijk om te werken aan de CO2-uitstoot en het watergebruik, maar dat moet wel gebeuren op basis van correcte informatie", duidt Gore.

Gore merkt tevens op dat de wereldwijde vraag naar vlees stijgende is. “En dus is het de vraag hoe we het model van onze westerse, efficiënte dierlijke productie kunnen vertalen naar het buitenland”, zegt Gore. “Want hoeveel er ook wordt gesproken over de switch naar plantaardige productie: dat is niet overal mogelijk. We zitten wereldwijd ook met diverse ontwikkelingen die onze voedselsystemen onder druk zetten. En die zaken mogen gerust in de schaal worden geplaatst tegenover onze CO2-afdruk en watergebruik, want beide zaken zijn waardevol. Weer wat ‘common sense’ brengen in onze discussies.”