Vrij verkeer van goederen nog geen realiteit in EU

De realisatie van een interne markt, gekenmerkt door onder meer een vrij verkeer van goederen, mondde uit in een Europees stappenplan. Officieel is er één interne markt sinds 1 januari 1993. In de praktijk blijken er nog steeds veel beperkingen op de vrije circulatie van goederen te bestaan. Het nieuwste actieplan om de resterende knelpunten op te lossen, heeft betrekking op 22 sectoren waaronder voeding en dekt een handelsvolume van maar liefst 1.500 miljard euro per jaar.

Het Verdrag van Rome van 25 maart 1957 voorzag in de oprichting van een gemeenschappelijke markt. De toenmalige zes EEG-lidstaten - België, Nederland, Luxemburg, Frankrijk, Italië en Duitsland - kwamen overeen een douane-unie op te richten. Reeds in juli 1968 werden de douanerechten en toltarieven tussen die zes lidstaten afgeschaft en kwam er een gemeenschappelijk douanetarief aan de buitengrenzen.

Ondanks de afschaffing van de onderlinge douanetarieven, bleven er nog decennialang beperkingen op het vrij verkeer van goederen bestaan in de vorm van wettelijke en technische barrières. Die beperkingen leidden tot een reeks arresten van het Europese Hof van Justitie in Luxemburg. In 1985 publiceerde de Europese Commissie een witboek over de voltooiing van de interne markt. Tegen 31 december 1992 moest de interne markt een feit zijn.

Officieel gebeurde dat ook. Maar in de praktijk was er van een volledige eenheidsmarkt toch nog geen sprake. Daarom lanceerde de Europese Commissie ook na 1992 diverse actieplannen om de werking van de interne markt te verbeteren.

Midden februari 2007 maakte de Europese Commissie daarom een plan bekend om de nog bestaande belemmeringen op het vrij verkeer van goederen in de Europese Unie te slopen. Volgens het plan van huidig EU-Commissielid voor Industrie, Gunter Verheugen, zullen de lidstaten voortaan gemotiveerd moeten uitleggen waarom ze een bepaald product niet op hun binnenlandse markt toelaten.

Nationale regels, technische vereisten en registratieverplichtingen blijken nog steeds een hinderpaal te vormen voor de vrije circulatie van tal van goederen. Vandaag kunnen zelfs goederen met de gekende CE-markering nog steeds niet vrij in alle lidstaten van de Europese Unie circuleren.