Suikerbonen en beschuit met muisjes op toernee

Het erfgoedproject wilde in kaart brengen hoe men vroeger vierde, en wat daar nu nog van overblijft. Zoals de titel aangeeft, werd grensoverschrijdend gepeild naar ceremoniële eetgewoonten. Zowel in Vlaams-Brabant als Belgisch Limburg eet men bij de geboorte suikerbonen, terwijl men het in Noord-Brabant en Nederlands Limburg op beschuit met muisjes houdt. In totaal werden zo'n 125 mensen gevraagd wat zij aten en dronken bij doopfeesten, communiefeesten, huwelijksfeesten en begrafenissen.

Hoewel geen absolute wetenschappelijkheid werd nagestreefd, duiken toch interessante trends op. Het resultaat valt na te lezen in een boek, een tentoonstelling en wordt gekaderd in een reeks activiteiten. De tekstpanelen van de tentoonstelling schetsen een nostalgisch beeld van hoe het er enkele tientallen jaren geleden aan toe ging aan de Vlaamse tafels.

De eerste ananas - toen nog een grote onbekende - werd als 'verfrissing' tussen de verschillende gangen geserveerd werd of het zelfgemaakte ijs waarvoor moeder om de zoveel tijd naar de kelder moest lopen, de 'kooksters' en later de traiteurs: ze passeren allemaal de revue. Je leert ook waarom het gebraad met groentenkrans tot zo'n succesnummer uitgroeide: het was nu eenmaal wat op de meeste boerenerven voorhanden was, toen er nog niet zoveel geld voor feesten was als vandaag.

Ook de legende of betekenis van onze suikerbonen is onderhoudende materie: het zou 'kinnekeskak' zijn, en vroeger vielen ze uit de pamper van de baby op de grond, waarop het verzamelde kindergild zich aan het rapen mocht zetten. Alles werd achteraf wel eerlijk verdeeld...

Meer informatie: Suikerbonen en beschuit met muisjes