Hoe ziet de toekomst van de varkenshouderij er uit?

Hoe gaat de varkenshouderij zich wereldwijd ontwikkelen in de komende 10 tot 20 jaar? Die vraag stond centraal op het World Pork Event, een symposium georganiseerd door varkensfokkerijorganisatie Topigs. Het Agrarisch Dagblad bericht dat de teneur is dat de vraag naar varkensvlees flink gaat groeien en vooral grote producenten als China, de EU en Noord-Amerika daar op zullen inspelen.

De algemene verwachting is dat de vraag naar varkensvlees zal stijgen. Alleen al de bevolkingsgroei zal zorgen voor een toenemende vraag naar voedsel. Het hogere welvaartspeil in een aantal werelddelen zal bovendien zorgen voor een toenemende vraag naar eiwit, ofwel vlees. Een groeiende dierlijke productie houdt een groeiende behoefte in aan granen en andere plantaardige producten voor de voedervoorziening. De graanbehoefte voor dierlijke productie stijgt naar verwachting van 660 miljoen naar 850 miljoen ton. Ter vergelijking: de menselijke consumptie bedraagt 800 miljoen ton.

De wereldproductie van varkensvlees bedraagt nu 105 miljoen ton. China produceert 50 miljoen ton, de Europese Unie 22,2 miljoen ton en de Verenigde Staten 10 miljoen ton. Samen zijn deze regio’s goed voor zo’n 81 procent van de wereldproductie. Ook de consumptie van varkensvlees is vooral geconcentreerd in deze drie regio’s: 78 procent van de wereldconsumptie vindt plaats in China, de EU en VS. Slechts vijf procent van de wereldproductie van varkensvlees belandt in de wereldhandel. Vier regio’s zorgen voor 90 procent van de export: de EU, VS, Canada en Brazilië.

De FAO gaat in zijn schattingen en berekeningen voor de komende 10 jaar uit van een groei van de varkensvleesconsumptie met 10 procent. Dat betekent dat de productie van varkensvlees in 2030 140 miljoen ton moet bedragen. Carlos Buxadé Carbo, hoogleraar aan de universiteit van Madrid, gaat ervan uit dat die productiegroei vooral zal worden gerealiseerd in dezelfde gebieden waar nu ook al volop wordt geproduceerd: China, Noord-Amerika en de EU.

De grootste groeimogelijkheden voor de productie ziet Buxadé in China. De EU moet volgens Buxadé opletten dat het zichzelf niet op achterstand zet door allerlei aanvullende eisen te stellen op het vlak van dierenwelzijn en milieu. ”Die worden door andere landen in de wereld niet overgenomen”, zegt de Spanjaard. Om die redenen voorziet Buxadé vooral productiegroei in Oost-Europa en minder in West-Europa.

Rusland is flink in ontwikkeling als varkensproductieland. De Russische overheid streeft er naar de productie uit te breiden en zo mogelijk te gaan exporteren. Rusland verwacht binnen 10 tot 15 jaar zelfvoorzienend te zijn. De problemen zijn echter immens, zo zegt Sergy Yushin van de Russische nationale vleesassociatie. “Een gebrek aan kennis en kunde remmen de productie en de Afrikaanse varkenspest in de Zuid-Russische regio’s is een bedreiging voor de hele Russische varkenshouderij.”

Omdat de ontwikkeling van de productie en consumptie wereldwijd gezien sterk verschillend zijn, blijft het moeilijk te voorspellen wat de gevolgen zullen zijn voor de prijsvorming van varkensvlees. Er zal regionaal gezien verschil blijven tussen de prijzen. “De prijsvorming in de VS verloopt ook dit jaar heel anders dan in Europa”, klinkt het. Dat heeft alles te maken met de markten waarmee de landen handel drijven.

Martin Bijl, directeur van Topigs, wijst er verder op dat de technische resultaten in de plantaardige en dierlijke sector nog steeds verbeteren. De voederconversie van varkens kan in 2020 10 procent beter zijn dan nu. Door plantenveredeling en toepassing van moderne technieken is het ook mogelijk de plantaardige productie per hectare per jaar met één procent te verbeteren. “Deze ontwikkelingen zouden het in principe mogelijk moeten maken om de mensheid in de toekomst te voorzien van varkensvlees”, luidde de conclusie op het World Pork Event.