"Vervuiling oceanen grote bedreiging voor visbestand"

Naast overbevissing bedreigt ook zuurstofarmoede het voortbestaan van vele zeesoorten. Zuurstofarmoede doodt niet alleen een groot aantal vissen in onze oceanen, het leidt ook tot geslachtsverandering bij sommige soorten. Oorzaken zijn overbemesting en lozingen. Oorspronkelijk was het een Noord-Amerikaanse en Europese kwestie, maar de laatste jaren is het uitgegroeid tot een mondiaal probleem. Dat schrijft De Morgen.

Onze oceanen en zeeën tellen meer dan 150 'dode zones', onderwatergebieden met een ernstig tekort aan zuurstof. Dat wil zeggen met minder dan 2,8 milligram zuurstof per liter water. In totaal gaat het om ruwweg 1 miljoen vierkante kilometer dood gebied, dat ontstond door onafgebroken bemesting, vervuiling en lozingen. Twee jaar geleden drongen de Verenigde Naties er voor het eerst op aan om de stijging van het aantal zuurstofarme zeegebieden dringend een halt toe te roepen.

Het fenomeen wordt hypoxie genoemd: door een overvloed aan voedingsstoffen in het water, vooral stikstof en fosfaat, kunnen de algen in het water enorm bloeien. De algenbloei leidt tot grote problemen voor de overige biomassa, omdat die tijdens de rotting zoveel zuurstof aan het water onttrekt dat vissen en schaaldieren massaal sterven of moeten uitwijken. Die migranten blijken bovendien erg kwetsbaar voor predatoren en andere bedreigende factoren. Gecombineerd met overbevissing kan hypoxie dan ook leiden tot het verdwijnen van een soort.

Zuurstofarmoede heeft ook een ander onvermoed effect op de zeefauna. Het kan leiden tot geslachtsverandering bij vissen, de reden waarom er zoveel meer mannelijke vissen rondzwemmen dan vrouwelijke. Het geslacht van een vis wordt bepaald door genetische factoren en milieufactoren, zoals temperatuur en zuurtegraad in het water. Ook dit zorgt ervoor dat sommige soorten met uitsterven bedreigd zijn.