Wilde bijen maken honingbijen een stuk vlijtiger

Ziekteverwekkers en pesticiden maken het honingbijen moeilijk. Het slinkend aantal imkers versterkt nog het tekort aan bijtjes die akkergewassen en fruitbomen moeten bestuiven. Het gebrek aan bijen kan de voedselproductie in gevaar brengen. "Het probleem is deels te verhelpen door wilde bijen meer leefruimte te geven samen met een slim natuurbeheer", zeggen Sarah Greenleaf en Claire Kremen van de Universiteit van Californië.

De wilde bijen dragen ook enigszins bij aan de bestuiving van land- en tuinbouwgewassen, maar de onderzoekers stelden een veel belangrijker effect vast. Honingbijen worden namelijk een stuk vlijtiger wanneer ze hun boomgaard of akker met wilde bijen moeten delen.

In de onderzochte Amerikaanse zonnebloemvelden bleken honingbijen tot vijfmaal meer bloemen te bestuiven wanneer ze hun territorium deelden met wilde bijen, dan zonder wilde soortgenoten in de buurt. De honingbijen gaan in wild gezelschap vaker van bloem tot bloem en verplaatsen meer stuifmeel van de mannelijke naar de vrouwelijke bloemen. Wilde bijen landen geregeld bovenop een honingbij, waardoor die laatste opvliegt en een volgende bloem opzoekt. Ook zijn wilde bijen nogal morsig met stuifmeel. Mogelijk nemen honingbijen het gevonden stuifmeel mee naar de volgende bloem. Gemiddeld leidde de aanwezigheid van wilde bijen tot een verdubbeling van de bestuivingsefficiëntie van honingbijen.

Door in de buurt van landbouwgronden wilde terreinen te beschermen of aan te leggen zodat er veel wilde bijen in een rijke soortenvariatie kunnen leven, kan men de landbouwproductie verhogen en het tekort aan honingbijen enigszins opvangen, besluiten Greenleaf en Kremen.