Wijnmaker in Druivenstreek niet getroffen door crisis

Telers van Belgische tafeldruiven staan aan de klaagmuur. De goedkope invoer en hoge energiekosten drukken de rendabiliteit. In de serres van Hoeilaart en Overijse blijven trossen hangen. Wie evenwel garen spint bij de toestand, is de enige nog overblijvende wijnmaker in de streek. Pips Luppens heeft een kleine coöperatief bedrijfje dat druivensap, aperitieven, schuimwijn en wijn maakt van Belgische tafeldruiven.

Luppens: "Wij werken met de vruchten die niet tot de absolute topkwaliteit van de tafeldruiven behoren, maar die wel zeer geschikt zijn om te worden verwerkt tot wijn. Dit jaar was er een groter aanbod voor ons en hebben wij twee weken langer kunnen werken dan vorig jaar". In de Belgische druivenstreek waren er tijdens de hoogconjunctuur twee wijnmakerijen, Serco en Isca. Beide zijn al een hele tijd geleden opgedoekt. Na de sluiting van Isca in 1978 zetten Pips en Flup Luppens het bedrijf voort onder de naam Wijnkelders "Soniën", zij het op een kleinere schaal.

De klachten van de kwekers van tafeldruiven zijn niet nieuw, maar dit jaar klinken ze wel wat luider dan anders. De invoer uit Chili, Brazilië en Zuid-Afrika neemt steeds toe. Maar voor de overgebleven wijnproducent is er dus geen probleem. "Integendeel", zegt Pips Luppens, "de belangstelling voor streekproducten neemt steeds toe. Wij ondervinden meer interesse bij de consument".

Dat het de Belgische wijn voor de wind gaat, bleek vorige maand op de wijnbeurs Megavino, waar voor het eerst een wedstrijd georganiseerd voor de beste Belgische wijn. Een professionele jury proefde er liefst 55 Belgische wijnen.

Meer informatie: Wijnkelders "Soniën"