Vervuiling creëert steeds meer dode zones in zeeën

Het leven in het water sterft langzaam uit, waarschuwen de Verenigde Naties. In twee jaar tijd is het aantal 'dode zones' in de wereldzeeën - waar je geen vis meer kan bespeuren - alarmerend sterk gestegen. Marinebiologen telden in 2004 al 150 zulke zones, dit jaar zijn er dat 200. In een dood gebied, vaak 100.000 vierkante kilometer groot, is er vanwege de vervuiling geen leven meer mogelijk. Door die 'dode zones' is er minder vis in de zee, en dat merken ook natuurdeskundigen in ons land. Uitgehongerde zeehondjes en zeevogels komen steeds vaker aan de Belgische kust terecht.

"Vorig jaar spoelden er honderden uitgehongerde vogels aan", zegt Eric Stienen, marinespecialist van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek. "Uit Noord-Engeland en Schotland: daar is er een 'dode zone' in de Noordzee en vinden ze geen eten. Als ze hier aankomen, zijn hun laatste krachten opgebruikt en sterven ze".

Ook in het zeehondencentrum van Sea Life in Blankenberge merkt men dat er minder voedsel in de zee zit. Verzorgster Nelleke van Ophuizen: "Er loopt duidelijk iets fout. In 1998 vingen we jaarlijks zo'n 16 zeehonden op, nu zijn er dat 33 per jaar. Veel jongen die we verzorgen, kregen te weinig voedsel van de moeder, omdat die niet genoeg vis vond. De reden hiervoor? Visserij of vervuiling, dat weten we niet".

De vervuiling van de zee is de grote zorg van Achim Steiner, directeur van UNEP, het milieuprogramma van de Verenigde Naties. "De smurrie in zee is voor 80 procent van 'landbewoners' afkomstig", zegt Steiner. In een deze week verschenen rapport waarschuwt de VN-topman voor de gevolgen van de vervuiling. Ontwikkelingslanden zijn de grote boosdoeners, zij lozen 80 procent van hun vervuilde water in zee. De industrielanden deponeren 'maar' de helft van hun rioolwater in open zee.