Peruaanse cocaboeren verwerven politieke invloed

Peru produceert na Colombia het meeste coca van alle Andeslanden. "De nieuwe parlementsleden willen hun positie gebruiken om te vechten voor de decriminalisering en de industrialisering van het cocablad en om coca te laten erkennen als cultureel erfgoed", zegt Nancy Obregón. Zij is één van de leiders van de beweging van cocaboeren in Peru en lid van de Unie voor Peru (UPP), de partij die de nationalistische presidentskandidaat Ollanta Humala steunde. Humala werd in juni verslagen door oud-president Alan Garcia.

"Vanuit het Peruaanse parlement zullen we in staat zijn een breder debat over coca uit te lokken. We weten dat we coalities moeten vormen met de Boliviaanse beweging van cocaboeren", zegt Obregón. Zij had in oktober 2005 een ontmoeting met cocaboeren uit andere Andeslanden tijdens een bijeenkomst van de Nationale Federatie van Peruaanse Cocaboeren. De deelnemers beslisten daar de handen in elkaar te slaan om cocabladeren te laten verwijderen uit de appendix van de Conventie over Narcotica uit 1961.

Die conventie beschouwt het kauwen van cocabladeren als drugsverslaving, iets waarmee cocaboeren het oneens zijn. Traditioneel vervult het cocablad de Andeslanden een rol in de geneeskunde, de voeding en bij rituelen. Zo is het een handig middel om de fysieke ongemakken als gevolg van de grote hoogte te temperen. De coca kreeg pas in de jaren zeventig een slechte reputatie toen het als basisproduct gebruikt werd voor de aanmaak van cocaïne.

Het meest recente VN-rapport, gepubliceerd in juni, stelt dat Peru vorig jaar 106.000 ton cocabladeren produceerde op een oppervlakte van 48.200 hectare. Ter vergelijking: Bolivia verbouwde volgens de VN in dat jaar coca op 25.400 hectare. Negenduizend ton van de Peruaanse productie zou voor traditioneel gebruik dienen, maar de cocaboeren betwisten die cijfers en zeggen dat het om een grotere hoeveelheid gaat.

Lees ook: geVILT: Ontdekkingsreis in Peru onthutst Vlaamse boeren