"PCB-normen moeten aangescherpt worden"

PCB's (polychloorbifenylen) in onder meer koelvloeistoffen, smeermiddelen, verven en lijmen zijn al twintig jaar verboden maar er zijn nog altijd toestellen met PCB's in gebruik, zoals transformatoren. PCB's breken slecht af en kunnen leiden tot verminderde vruchtbaarheid, geboorteafwijkingen en kanker. Ze hopen zich op in het vet van dieren en geraken zo in ons lichaam. De overheid stelde bij de dioxinecrisis in 1999 een norm op. In vetten voor dierlijke of menselijke consumptie mochten per gram maximaal 200 nanogram PCB's zitten. "Dat is toen gebeurd op basis van de enige bestaande norm voor dioxineachtige stoffen, met weinig onderzoeksgegevens", zegt De Vos.

Dioxines worden gevormd bij verbrandingsprocessen, zoals afvalverbranding en vulkaanuitbarstingen. "Hoge concentraties PCB's bij dieren zijn echter te wijten aan het mengen van met PCB's vervuilde oliën in het voer, per ongeluk of moedwillig. Verbeterde technieken meten nu de laagst mogelijke waarden. In kippen is daarom 25 nanogram per gram vet haalbaar en in varkens 10 nanogram. Dat zouden de nieuwe normen moeten worden. Elke nanogram PCB die we slikken, is er immers één te veel", aldus De Vos.

Volgens De Vos komt er ook best een opdeling in soorten vlees en meet men best niet alleen in vetweefsel. Dat een varken gemiddeld 10 nanogram PCB's per gram vet bevat maakt de consument niet duidelijk dat 100 gram spek veel meer vet bevat dan 100 gram mager vlees uit het rugstuk. "Door spek krijgt hij dus veel meer PCB's binnen dan door een mignonnette".