Boeren ruilen grond in Pajottenland

De ruilverkaveling Elingen ligt gespreid over het grondgebied van Pepingen, Halle, Lennik, Gooik en Sint-Pieters-Leeuw. Het verhaal begon in 1989 toen 42 boeren bij de toenmalige minister een aanvraag indienden om aan grondruil te doen. In november van dit jaar raakten alle partijen het eens over de te ruilen landbouwgronden en kreeg de herverkaveling definitief vorm. Donderdag werd de ruilverkavelingsakte definitief ondertekend.

"Door de ruilverkaveling is de kavelstructuur veel minder versnipperd", aldus projectleider Evelyne Goemaere. "De landbouwers kunnen zo veel efficiënter werken. Door de perceelsherschikking ontstonden er grotere aaneengesloten kavels dichter bij hun landbouwbedrijf. Zo kunnen ze heel wat arbeidstijd en energiekosten uitsparen. Door de ruilverkaveling werd het aantal kadastrale percelen meer dan gehalveerd, van 2.982 tot 1.428. De gemiddelde perceelsoppervlakte verdubbelde van 60 are naar 1,24 hectare".

De Vlaamse Landmaatschappij zag in de ruilverkaveling niet alleen een middel om landbouwkavels te herverdelen. Er werd meteen ook gebruik van gemaakt om de hele regio op te krikken. Zo werden er in het gebied van de ruilverkaveling Elingen 1,7 nieuwe landbouwwegen aangelegd en 44,8 kilometer bestaande wegen verbeterd. Meteen konden ook wandelaars en fietsers mee genieten van deze uitgebreidere ontsluiting van het landschap. Zo kwamen er 5 kilometer nieuwe wandelwegen en 9 kilometer nieuwe fietspaden in Pepingen, Breedhout en Lennik.

In de Zuunvallei werden gronden gekocht door de Vlaamse overheid om aan natuurontwikkeling te doen. Verder werden in de rand van de ruilverkaveling ook rietvelden en grasbufferstroken tegen erosie- en modderproblemen aangelegd. Alles bij elkaar kostte de ruilverkaveling Elingen zo'n 10 miljoen euro waarvan 70 procent betaald werd door het Vlaams Gewest. De rest van de kosten werd gedragen door de betrokken gemeentes en de provincie Vlaams- Brabant.

Lees ook: geVILT: Ruilverkaveling als duurzame landinrichting