Vlaams varkensvlees houdt stand tegen multinationals

Bijna de helft van het uitgevoerde varkensvlees gaat naar Duitsland, de Europese draaischijf van de varkensvleeshandel. Ten aanzien van 2004 steeg de export van Belgisch varkensvlees naar Duitsland met 12,8 procent en de eerste vijf maanden van 2006 met 2,3 procent. Voor Duitsland is ons land al meer dan tien jaar de belangrijkste invoerder van vers varkensvlees. Dat onze versnipperde varkensvleessector standhoudt tegen de buitenlandse multinationals omschrijft het Zwitserse marktonderzoeksbureau Gira als "het Belgische wonder".

In 2005 voerde België 576.000 ton vers varkensvlees uit, waarvan 280.000 ton naar Duitsland. Dat zijn meer dan 500 tientonners per week, becijferde het vakblad Varkensbedrijf. De stijgende exportcijfers zijn niet evident omdat de uitvoer van varkensvlees in Duitsland veel sterker toeneemt dan de invoer. De Duitsers exporteren voornamelijk zware hammen naar Italië en Oost-Europa. Zelf hebben ze een tekort aan mager vlees voor schnitzel, barbecuevlees en worsten.

In de rangorde van leveranciers van vers varkensvlees aan Duitsland staan - na de grote spelers uit het buitenland - zes Belgische slachthuizen in de top-10 en tien in de top-15. De eigen vleesindustrie heeft een sterk overwicht op de Belgische thuismarkt en onderscheidt zich daar van andere omliggende landen: zowel voor rund- als varkensvlees heeft de Belgische verbruiker een voorkeur voor mager vlees dat geleverd wordt door typisch Belgische rassen zoals het Belgisch Witblauw, het Belgisch Landras en het Piétrain-varken.

Volgens Gira-medewerker Andrew Cookson moeten onze vleesexporteurs zich in het buitenland profileren als beste alternatief voor de grote spelers. Met de boodschap dat ze zich veel flexibeler en klantvriendelijker kunnen opstellen. Grootste bedreigingen voor de Belgische vleesverwerkers zijn volgens Gira onder meer de fragmentatie, het gebrek aan onderlinge samenwerking en een algemeen gebrek aan strategische ideeën en vertrouwen in de toekomst. Paul Coenen van VLAM voegt daar nog de hoge loonlast van onze bedrijven aan toe. "Onze regeling voor knelpuntberoepen kan helemaal niet opboksen tegen de Duitse arbeidswetgeving", luidt het.