Leterme reageert op misleidend opiniestuk in De Tijd

In een opiniestuk wilde ondernemer Rudi De Kerpel de lezers van De Tijd doen geloven dat Europa nog steeds schaamteloos overschotten produceert zoals een kwarteeuw geleden en de invoer van "betere" voedingsproducten uit de ontwikkelingslanden onmogelijk maakt. In een reactie herhaalt landbouwminister Yves Leterme in dezelfde krant zijn pleidooi om een eerlijke dialoog te voeren over het Europese landbouwbeleid.

Op de subsidielijsten van het Belgisch Inverventie- en Restitutiebureau (BIRB) staan geen landbouwers vermeld en dus concludeerde De Kerpel dat het de agro-industrie is die de kleine boeren gijzelt. In zijn artikel legt Leterme uit dat die redenering fundamenteel onjuist is. Overschotten die werden opgekocht of producten die op de wereldmarkt werden afgezet, maakten immers dat de interne vraag en aanbod op elkaar afgestemd bleven, waardoor de producent zijn gegarandeerde prijs kreeg.

Ook de opmerking van De Kerpel dat het landbouwbeleid de voorbije jaren onveranderd is gebleven, zet Leterme recht. Met de 'Agenda 2000'-hervormingen werd het beleid al in 1999 grondig omgegooid. Sindsdien is het plattelandsbeleid steeds belangrijker geworden en is de weg van de directe prijsondersteuning voor een belangrijk deel verlaten in ruil voor inkomenscompensaties. "Terloops weze gemeld dat daardoor het vaak gebruikte voorbeeld van de Europese steun aan de tabaksteelt tot het verleden zal behoren", merkt Leterme op.

Verder nuanceert Leterme de bewering van De Kerpel dat Europa systematisch de invoer uit ontwikkelingslanden tegenhoudt. Er zijn niet alleen de preferentiële handelsakkoorden met de ACP-landen, de komende jaren zullen de minst ontwikkelde landen voor hun export naar de Europese Unie een ongelimiteerde invoer genieten tegen nultarief.

Om het belang van de landbouwsector te onderlijnen, schrijft Leterme dat ons land wereldwijd de vijfde exporteur van agrovoedingsproducten is en de voedingsindustrie is de grootste private werkgever van het land. "Op stellingen als zou de Europese Unie geen economische wetmatigheden of concurrentieregels in acht nemen voor de landbouwsector, kan ik enkel voorstellen dat de auteur even mijn plaats inneemt en de vaak bijzonder moeilijke discussies met de Commissiediensten bevoegd voor staatssteun en concurrentiebeleid voert bij het trachten uitwerken van bepaalde gewestelijke steunmaatregelen, die ook gelden voor andere sectoren".