Boeren op qui-vive bij ruilverkaveling Vissenaken

De eerste werken in de ruilverkaveling Vissenaken zijn volop aan de gang. In oktober en november heeft de eerste officiële 'neerlegging' plaats. Dan kunnen de 1.350 betrokken grondeigenaars en -gebruikers zien waar hun nieuwe percelen liggen, hoe groot ze zijn, welke vorm ze hebben en hoe ze bereikbaar zijn. Heel wat landbouwers voelen zich hierbij toch wat onzeker, omdat de ene grond nu eenmaal de andere niet is.

Het ruilverkavelingsblok Vissenaken bestrijkt een oppervlakte van 1.607 hectare en strekt zich uit over delen van de gemeenten Tienen, Boutersem en Glabbeek. Afgelopen donderdag zat ontmoetingscentrum De Kronkel in Vissenaken propvol voor een informatievergadering. Voor de landbouwers was immers een belangrijke fase aangebroken. Zij kregen een idee van welke percelen ze in hun bezit krijgen.

Onder de aanwezigen was er enige bezorgdheid over de herverdeling van de kavels. "Je weet niet welk soort grond je in je bezit krijgt", zegt één van de landbouwers. "Wat is erop geteeld? Is er aan vruchtafwisseling gedaan? Het is toch weer even opnieuw beginnen en dat kost tijd". Volgens Guido Janssen, voorzitter Bosgroep Dijle-Geteland was deze herverkaveling niet nodig. "Niemand vraagt ernaar en voor de betrokken grondeigenaars is het een hele aanpassing. Het duurt jaren voordat je op vreemde grond weer de normale productiviteit verkrijgt".

Indien landbouwers bezwaren hebben tegen het ontwerp, kunnen ze dat melden tijdens het openbaar onderzoek. Dat loopt nog tot 14 november. "De bezwaren worden grondig onderzocht door het ruilverkavelingscomité en de commissie van advies", zegt projectontwikkelaar Luc Vander Elst van de Vlaamse Landmaatschappij. "Eind 2007 of begin 2008 volgt een tweede en definitieve neerlegging. Als alles volgens plan verloopt, weet iedereen tegen eind 2007 over welke percelen hij of zij beschikt. Maar voor het zover is, moet er nog heel wat gewikt en gewogen worden".

Meer informatie: Ruilverkaveling Vissenaken

Lees ook: geVILT: Ruilverkaveling als duurzame landinrichting