Lezing over misvattingen in de voeding: ECO-score en de milieu-impact van voeding

De ecoscore is relatief nieuw In het voedingslandschap. De score vertelt de consument hoe milieuvriendelijk het voedingsproduct is. Maar wat betekent die ecoscore? En hoe is ze opgebouwd? Wat vertelt de score ons wel en wat niet? Is zo’n ecoscore wel waardevol? En hoe meten we milieuduurzaamheid van voeding eigenlijk?

Dit webinar gegeven door Veerle Van linden gaat dieper in op de ecoscore en de onderliggende ‘PEF’ methode – Product Environmental Footprint, de methode die Europa voorop stelt om de milieuvoetafdruk van voedingsproducten te berekenen. Die is gebaseerd op levenscyclusanalyse (LCA) en is in het leven geroepen door de Europese Commissie om op transparante en wetenschappelijk onderbouwde wijze milieu-informatie te kunnen meegeven aan eindconsumenten.

De methode stelt land- en tuinbouwers, voedingsbedrijven en retailers in staat om zeer gericht hun milieuprestaties te verbeteren en laat toe om hierover te communiceren. Deze PEF-methode zal voor voedingsbedrijven de basis vormen om hun duurzaamheidsinformatie te etiketteren. Binnenkort is het immers verplicht om naast nutritionele informatie ook informatie over de milieuduurzaamheid vooraan op de verpakking van voeding te plaatsen.

De ecoscore is een voorloper van dergelijke duurzaamheidsinformatie. Hoewel levenscyclusanalyse een zeer alomvattende methode is om de milieuduurzaamheid van producten te bepalen, zijn er toch duurzaamheidsaspecten die niet via deze weg gemeten kunnen worden.

Als consument en als voedingsdeskundige is het belangrijk om je hiervan bewust te zijn. Daarom wordt er ook stilgestaan bij deze aspecten die niet worden weergegeven in deze score. We ontleden de ecoscore en werpen een kritische blik.